Wi-Fi is uitgegroeid tot het populairste draadloze netwerkprotocol van de 21e eeuw. Terwijl andere draadloze protocollen in bepaalde situaties beter werken, voedt Wi-Fi-technologie thuisnetwerken, zakelijke lokale netwerken en openbare hotspot-netwerken. Sommige mensen bestempelen alle soorten draadloze netwerken ten onrechte als wifi, terwijl wifi in werkelijkheid een van de vele draadloze technologieën is.
Geschiedenis en soorten wifi
In de jaren tachtig werd een technologie ontwikkeld voor draadloze kassa's, WaveLAN genaamd, die werd ontwikkeld en gedeeld met de groep van het Institute of Electrical and Electronics Engineers die verantwoordelijk is voor netwerkstandaarden, bekend als Committee 802. Deze technologie werd in de jaren negentig verder ontwikkeld totdat de commissie in 1997 standaard 802.11 publiceerde.
De oorspronkelijke vorm van wifi van die standaard uit 1997 ondersteunde slechts 2 Mbps-verbindingen. Deze technologie stond vanaf het begin ook niet officieel bekend als wifi; die term werd een paar jaar later bedacht toen de populariteit toenam. Een groep van industriestandaarden is sindsdien doorgegaan met het ontwikkelen van de standaard en heeft een reeks nieuwe Wi-Fi-versies gegenereerd, achtereenvolgens 802.11b, 802.11g, 802.11n, 802.11ac, enzovoort. Elk van deze gerelateerde standaarden kan met elkaar communiceren, hoewel nieuwere versies betere prestaties en meer functies bieden.
Wi-Fi-hardware
Draadloze breedbandrouters die vaak in thuisnetwerken worden gebruikt, dienen als wifi-toegangspunten (samen met andere functies). Op dezelfde manier gebruiken openbare Wi-Fi-hotspots een of meer toegangspunten die binnen het dekkingsgebied zijn geïnstalleerd.
Kleine wifi-radio's en antennes zijn ingebouwd in smartphones, laptops, printers en veel consumentengadgets, waardoor deze apparaten als netwerkclients kunnen functioneren. Toegangspunten zijn geconfigureerd met netwerknamen die clients kunnen ontdekken wanneer ze het gebied scannen op beschikbare netwerken.
Bottom Line
Hotspots zijn een soort infrastructuurmodusnetwerk dat is ontworpen voor openbare of gemeten toegang tot internet. Veel draadloze hotspots gebruiken speciale softwarepakketten om gebruikersabonnementen te beheren en de internettoegang dienovereenkomstig te beperken.
Wi-Fi-netwerkprotocollen
Wi-Fi bestaat uit een datalinklaagprotocol dat over meerdere fysieke laaglinks loopt. De gegevenslaag ondersteunt een speciaal Media Access Control-protocol dat gebruikmaakt van technieken voor het vermijden van botsingen (technisch genoemd Carrier Sense Multiple Access met Collision Avoidance) om te helpen bij het afhandelen van veel clients op het netwerk die tegelijk communiceren.
Wi-Fi ondersteunt het concept van kanalen die vergelijkbaar zijn met die van televisies. Elk wifi-kanaal maakt gebruik van een specifiek frequentiebereik binnen de grotere signaalbanden (2,4 GHz of 5 GHz). Dankzij deze architectuur kunnen lokale netwerken in fysieke nabijheid met elkaar communiceren zonder elkaar te storen. Wi-Fi-protocollen testen bovendien de kwaliteit van het signaal tussen twee apparaten en passen de gegevenssnelheid van de verbinding indien nodig aan om de betrouwbaarheid te vergroten. De benodigde protocollogica is ingebed in gespecialiseerde apparaatfirmware die door de fabrikant is geïnstalleerd.
Voor een diepere duik in hoe dit netwerkprotocol werkt, bekijk meer Nuttige feiten over hoe wifi werkt.
Veelvoorkomende problemen met wifi-netwerken
Geen enkele technologie is perfect, en wifi heeft zijn beperkingen. Veelvoorkomende problemen met wifi-netwerken zijn:
- Security: netwerkverkeer dat via Wi-Fi-netwerken wordt verzonden, gaat door de open lucht, waardoor het vatbaar is voor snuffelen. In de loop der jaren zijn er verschillende soorten Wi-Fi-beveiligingstechnologieën aan Wi-Fi toegevoegd om dit probleem aan te pakken, hoewel sommige beter werken dan andere.
- Signaalbereik: Een standaard Wi-Fi-netwerk met één draadloos toegangspunt reikt in alle richtingen hoogstens een paar honderd voet (100 meter of minder). Om het bereik van een Wi-Fi-netwerk uit te breiden, moeten extra toegangspunten worden geïnstalleerd die zijn geconfigureerd om met elkaar te communiceren, wat duur en moeilijk te ondersteunen wordt, vooral buitenshuis. Net als bij andere draadloze protocollen kan signaalinterferentie (van andere draadloze apparaten of van fysieke obstakels zoals muren) het effectieve bereik van wifi en de algehele betrouwbaarheid ervan verminderen.
