Het toevoegen van elektrolyt aan een auto-accu is een ingewikkeld onderwerp, dus het is belangrijk om te begrijpen wat elektrolyt van een accu is, wat het doet en waarom het bijna leeg raakt voordat u uw eigen accu probeert te onderhouden.
Als je hoort over elektrolyt met betrekking tot autobatterijen, hebben mensen het over een oplossing van water en zwavelzuur. Deze oplossing vult de cellen in traditionele loodzuuraccu's en de interactie tussen de elektrolyt en de loodplaten zorgt ervoor dat de accu energie kan opslaan en vrijgeven.
Daarom heb je misschien mensen water aan een batterij zien toevoegen toen de vloeistof binnenin bijna leeg leek. Het water zelf is niet de elektrolyt, maar de vloeibare oplossing van zwavelzuur en water in de batterij wel.
De chemische samenstelling van loodzuuraccu-elektrolyt
Wanneer een loodzuuraccu volledig is opgeladen, bestaat de elektrolyt uit een oplossing die voor 40 procent uit zwavelzuur bestaat, terwijl de rest uit gewoon water bestaat.
Terwijl de batterij ontlaadt, veranderen de positieve en negatieve platen geleidelijk in loodsulfaat. De elektrolyt verliest tijdens dit proces veel van zijn zwavelzuurgeh alte en wordt uiteindelijk een zeer zwakke oplossing van zwavelzuur en water.
Aangezien dit een omkeerbaar chemisch proces is, zorgt het opladen van een auto-accu ervoor dat de positieve platen weer veranderen in loodoxide, terwijl de negatieve platen weer veranderen in puur, sponsachtig lood en de elektrolyt een sterkere oplossing van zwavelzuur wordt en water.
Dit proces kan vele duizenden keren plaatsvinden gedurende de levensduur van een auto-accu, hoewel de levensduur van een accu aanzienlijk kan worden verkort door deze onder een bepaalde drempel leeg te laten lopen.
Water toevoegen aan batterij-elektrolyt
Onder normale omstandigheden verandert het zwavelzuurgeh alte in accu-elektrolyt nooit. Het is ofwel aanwezig in de wateroplossing als een elektrolyt, of geabsorbeerd in de loden platen.
Bij batterijen die niet verzegeld zijn, is het noodzakelijk om van tijd tot tijd water toe te voegen. Bij normaal gebruik gaat er wat water verloren als gevolg van het elektrolyseproces, en het watergeh alte in de elektrolyt heeft ook de neiging om op natuurlijke wijze te verdampen, vooral bij warm weer. Als dat gebeurt, moet het worden vervangen.
Het zwavelzuur daarentegen gaat nergens heen. In feite is verdamping eigenlijk een manier om zwavelzuur uit batterij-elektrolyt te verkrijgen. Als je een oplossing van zwavelzuur en water neemt en deze laat verdampen, blijft er zwavelzuur over.
Als je water aan de elektrolyt in een batterij toevoegt voordat er schade optreedt, zal het bestaande zwavelzuur, in oplossing of aanwezig als loodsulfaat, ervoor zorgen dat de elektrolyt nog steeds voor ongeveer 25 tot 40 procent zwavelzuur zal bestaan.
Zuur toevoegen aan batterij-elektrolyt
Er is meestal geen reden om extra zwavelzuur aan een batterij toe te voegen, maar er zijn enkele uitzonderingen. Batterijen worden bijvoorbeeld soms droog verzonden, in welk geval zwavelzuur aan de cellen moet worden toegevoegd voordat de batterij wordt gebruikt.
Als een batterij ooit omv alt, of als er om een andere reden elektrolyt uitlekt, moet er weer zwavelzuur aan het systeem worden toegevoegd om te compenseren voor wat verloren is gegaan. Wanneer dit gebeurt, kunt u een hydrometer of refractometer gebruiken om de sterkte van de elektrolyt te testen.
Als er accuzuur in uw ogen of op uw huid wordt gemorst, spoel het gebied dan gedurende ten minste 30 minuten met lauw water en zoek medische hulp. Als u op uw kleding morst, verwijder de kleding dan voorzichtig en gooi deze weg, zorg ervoor dat het zuur uw huid niet raakt. Kleine lekkages zonder ogen, huid of kleding kunnen worden geneutraliseerd met zuiveringszout en worden weggespoeld.
Kraanwater gebruiken om batterij-elektrolyt te vullen
Het laatste stukje van de puzzel, en misschien wel het belangrijkste, is het type water dat wordt gebruikt om de elektrolyt in een batterij aan te vullen. Hoewel het gebruik van kraanwater in sommige situaties prima is, raden de meeste batterijfabrikanten in plaats daarvan gedestilleerd of gedeïoniseerd water aan. De reden is dat kraanwater meestal opgeloste vaste stoffen bevat die de functie van een batterij kunnen beïnvloeden, vooral als het om hard water gaat.
Als het beschikbare kraanwater een bijzonder hoog geh alte aan opgeloste vaste stoffen bevat, of als het water hard is, kan het nodig zijn om gedestilleerd water te gebruiken. Het verwerken van het beschikbare kraanwater met een geschikt filter is echter vaak voldoende om het water geschikt te maken voor gebruik in batterij-elektrolyt.
