Belangrijkste afhaalrestaurants
- Audio gear maker Behringer heeft een hele reeks synths van minder dan $ 99 gelanceerd.
- Veel van Behringer's producten lijken erg op bestaande synths.
- Deze synthesizers zijn vaak goedkoper dan hun software-plug-inversies.
Behringer, maker van budgetuitrusting voor muzikanten, heeft zichzelf overtroffen met een hele reeks apparaten van minder dan $ 100 die nieuwe mensen kunnen aantrekken voor het maken van muziek, of doorgewinterde muzikanten ernstig kunnen irriteren.
Het in Duitsland gevestigde Behringer maakt al sinds de jaren 80 audioproducten, maar is recentelijk bekend geworden om zijn aantrekkelijke namaak van bekende synthesizers. Het lijkt de auteursrechten gelukkig te omzeilen, versies van klassiekers van Moog, Oberheim, Sequential en meer te verkopen tegen prijzen die wedijveren met de versies van software-plug-ins. En vaak bieden de versies van Behringer functies die niet beschikbaar zijn in de originelen, zoals MIDI of het opslaan van presets. Maar is dit soort kopiëren ethisch? En kunnen deze ultragoedkope apparaten een nieuwe golf jonge muzikanten helpen creëren?
"49 USD? Ik zweer dat Behringer de volgende analoge synthesizer-sleutelhangers gaat uitbrengen. Het lijkt me erg leuk […] Geen batterijvoeding is echter een vreemde keuze", reageert elektronische muzikant Norb op het Elektronauts-forum.
Synth Something Something
Een officiële heruitgave van Moog's Minimoog Model D-synthesizer, die je vrijwel zeker op een plaat hebt gehoord, gaat je minstens $ 8.000 kosten, gebruikt. Behringer's Poly D-replica kost minder dan $ 700, en het toetsenbordloze, MIDI-compatibele Model D kost minder dan $ 300 nieuw en klinkt vrijwel precies hetzelfde.
In de afgelopen week heeft Behringer's een hele reeks miniatuursynths aangekondigd tegen lage prijzen, van de $ 99-versie van de Sequential Prophet VS (gebruikt, bijna $ 7000), tot de kleine $ 49 Behringer UB-1, een klein apparaat geïnspireerd op de Oberheim Matrix 6 ($ 1.300 gebruikt) en Matrix 1000 ($ 1000 gebruikt), tot de Toro bassynth van $ 199, schaamteloos gebaseerd op Moog's Taurus, tot aan het Bull-logo.
De goedkope bouwkwaliteit van deze kleine apparaten is duidelijk door alleen naar de afbeeldingen te kijken. Waar de originelen van Moog prachtige muziekinstrumenten zijn met grote zware knoppen en duurzame houten kisten, lijken deze kleine synths meer op thuiscomputers uit de jaren 80 of zelfs speelgoed. Maar dat is niet echt het punt. Hoewel er misschien veel mensen zijn die de originelen willen, zijn er nog meer die alleen geven om de prijs en het feit dat ze een voorproefje krijgen van "analoge authenticiteit" voor de prijs van een software-plug-in.
Ethiek
Behringer's knockoff-strategie is verre van universeel geliefd. Bijna elke online discussie over een nieuw Behringer-product mondt uit in een discussie over de moraliteit van het kopiëren van apparaten van andere bedrijven, vooral wanneer die apparaten van kleine onafhankelijke bedrijven zijn en niet van grote bedrijven.
"Al het verzilveren van klonen van vintage ontwerpen van andere mensen, maar past niet goed bij mij", zei muzikant Darenager op een muziekforum dat door Lifewire wordt bezocht. "Niet veel meer dan namaak eigenlijk."
En die bedrijven mengen zich vaak zelf in de strijd. In 2020 creëerde Behringer de Swing, een MIDI-toetsenbord dat een bijna exacte kloon was van de Arturia Keystep, waarschijnlijk het populairste toetsenbord voor elektronische muzikanten die geen getrainde pianisten zijn.
Behringer, van zijn kant, helpt niet altijd zijn eigen zaak. Een paar jaar geleden maakte het publiekelijk een muziekjournalist belachelijk die vaak kritisch is over zijn producten.
Aan de andere kant herleeft het bedrijf vaak geliefde apparaten uit het verleden die nooit meer zullen worden gemaakt, en dat kan alleen worden verkregen door absurde prijzen te betalen voor gebruikte originelen. Dat is een goed resultaat voor iedereen.
Fun Factor
Maar bovenal zien deze apparaten er leuk uit. Je kunt ze kopen, ruilen en verkopen, en al die tijd kun je spelen met mogelijk inspirerend nieuw speelgoed. Deze ontwerpen hebben misschien het gesynthetiseerde lef van klassieke muziekinstrumenten, maar de interfaces zijn allesbehalve klassiek. Ze hebben maar een paar knoppen, waardoor aanpassingen gemakkelijk zijn in plaats van stressvol en betrokken.
En die aanraakgevoelige toetsenborden, die een steunpilaar zijn van ultragoedkoop muziekspeelgoed, zijn eigenlijk best goed. Er is geen expressiviteit van hoe hard je ze slaat, maar ze zijn erg gevoelig, reageren snel en geven een direct gevoel aan het instrument.
In een muziekwereld waar dingen steeds complexer en geautomatiseerder worden, en forumthreads meer geneigd zijn om "workflow" te bespreken dan echt muziek maken, zien deze kleine dozen eruit als een echte verademing.
