Misschien ben je een vermelde productspecificatie tegengekomen of heb je zelfs een discussie gelezen over de signaal-ruisverhouding. Vaak afgekort als SNR of S/N, kan deze specificatie voor de gemiddelde consument cryptisch lijken. Hoewel de wiskunde achter de signaal-ruisverhouding technisch is, is het concept dat niet en kan de signaal-ruiswaarde de algehele geluidskwaliteit van een systeem beïnvloeden.
Signaal-ruisverhouding uitgelegd
Een signaal-ruisverhouding vergelijkt een niveau van signaalvermogen met een niveau van ruisvermogen. Het wordt meestal uitgedrukt als een meting van decibel (dB). Hogere getallen betekenen over het algemeen een betere specificatie, omdat er meer nuttige informatie (het signaal) is dan ongewenste gegevens (de ruis).
Als een audiocomponent bijvoorbeeld een signaal-ruisverhouding van 100 dB aangeeft, betekent dit dat het audiosignaalniveau 100 dB hoger is dan het ruisniveau. Daarom is een signaal-ruisverhouding van 100 dB aanzienlijk beter dan een specificatie van 70 dB of minder.
Laten we ter illustratie zeggen dat je een gesprek voert met een vriend in een keuken die toevallig ook een bijzonder luide koelkast heeft. Laten we ook zeggen dat de koelkast 50 dB brom genereert - beschouw dit als het geluid - omdat het de inhoud koel houdt. Als de vriend met wie je praat fluistert met 30 dB - beschouw dit als het signaal - je zult geen enkel woord kunnen horen omdat het gezoem van de koelkast de spraak van je vriend overstemt.
Je kunt je vriend vragen om harder te spreken, maar zelfs bij 60 dB moet je hem misschien nog steeds vragen om dingen te herhalen. Spreken op 90 dB lijkt misschien meer op een schreeuwwedstrijd, maar woorden worden in ieder geval gehoord en begrepen. Dat is het idee achter de signaal-ruisverhouding.
Waarom signaal-ruisverhouding belangrijk is
Je kunt specificaties voor signaal-ruisverhouding vinden in veel producten die met audio te maken hebben, waaronder luidsprekers, telefoons (al dan niet draadloos), koptelefoons, microfoons, versterkers, ontvangers, draaitafels, radio's, cd/dvd /mediaspelers, pc-geluidskaarten, smartphones, tablets en meer. Niet alle fabrikanten maken deze waarde echter gemakkelijk bekend.
Het werkelijke geluid wordt vaak gekenmerkt als een wit of elektronisch gesis of statisch of een laag of vibrerend gezoem. Draai het volume van je speakers helemaal omhoog terwijl er niets speelt; als je een gesis hoort, is dat het geluid, dat vaak een 'ruisvloer' wordt genoemd. Net als de koelkast in het eerder beschreven scenario is deze geluidsvloer er altijd.
Zolang het inkomende signaal sterk is en ruim boven de ruisvloer, zal de audio een hogere kwaliteit behouden, wat het soort signaal-ruisverhouding is dat de voorkeur heeft voor een helder en nauwkeurig geluid.
Hoe zit het met het volume?
Als een signaal zwak is, denk je misschien dat je het volume moet verhogen om de uitvoer te versterken. Helaas heeft het verhogen en verlagen van het volume invloed op zowel de ruisvloer als het signaal. De muziek kan luider worden, maar dat geldt ook voor het onderliggende geluid. U zou alleen de signaalsterkte van de bron moeten versterken om het gewenste effect te bereiken. Sommige apparaten hebben hardware- of software-elementen die zijn ontworpen om de signaal-ruisverhouding te verbeteren.
Helaas voegen alle componenten, zelfs kabels, wat ruis toe aan een audiosignaal. De beste componenten zijn ontworpen om de ruisvloer zo laag mogelijk te houden om de verhouding te maximaliseren. Analoge apparaten, zoals versterkers en draaitafels hebben over het algemeen een lagere signaal-ruisverhouding dan digitale apparaten.
Andere overwegingen
Het is zeker de moeite waard om producten met zeer slechte signaal-ruisverhoudingen te vermijden. De signaal-ruisverhouding mag echter niet worden gebruikt als de enige specificatie om de geluidskwaliteit van componenten te meten. Er moet bijvoorbeeld ook rekening worden gehouden met frequentierespons en harmonische vervorming.
