Belangrijkste afhaalrestaurants
- Biomutant is een nieuwe actie-RPG van Experiment 101.
- De game neemt veel aanwijzingen van andere open-wereld RPG's, en spelers zullen een grote open wereld vinden die wacht om ontdekt te worden.
- Helaas heeft Biomutant echter meer dan een behoorlijk aantal gebreken, en het is moeilijk om enkele van de meer in het oog springende problemen over het hoofd te zien die dit post-apocalyptische avontuur teisteren.
Biomutant is ambitieus en soms best leuk, maar in de meeste gevallen slaagt het er niet in zijn ambities waar te maken en voelt het uiteindelijk als een warboel van plotpunten, die allemaal verbonden zijn door een fragiele draad.
Biomutant begint jaren na de val van de mensheid, in een tijd waarin gemuteerde dieren het land hebben overgenomen en nu in de overblijfselen van de grote steden van de mensheid verblijven. Spelers nemen de rol aan van een ronin, een eenzame samoerai die geen enkele stam of groep de zijne noemt, die is teruggekeerd om wraak te nemen op het roofdier dat zijn familie heeft vermoord.
Maar daar stopt het verhaal niet. Er is ook een stamoorlog waaraan je moet navigeren en waaraan je moet deelnemen en een bedreiging tegen de Tree of Life - een enorme boom die verantwoordelijk is voor al het leven op de planeet.
Als het verwarrend klinkt, is dat omdat het zo is. Hoewel in het begin intrigerend, verandert het verhaal snel in een warboel van verhalen, waarvan vele een op karma gebaseerd beslissingssysteem omvatten. Deze verhalen worden onderbroken door gevechten en verkenning van de open wereld, en dat is eerlijk gezegd waar de game het meest uitblinkt.
Onhandig avontuur
Er gebeurt veel in Biomutant. Het verhaal bevat niet alleen meerdere bewegende delen die allemaal tegelijkertijd doorgaan, maar de gameplay zelf bestaat uit verschillende geleende elementen uit andere games. Het maken van wapens, het opruimen van buitenposten en andere basismechanismen van het open-wereldgenre zijn allemaal aanwezig, en spelers zullen veel tijd besteden aan het doen van al deze dingen terwijl ze door de wereld reizen.
Hoewel de hoofdmissie uit meerdere delen bestaat, zijn er ook verschillende nevenmissies en extra gebieden die spelers tijdens hun reis kunnen bezoeken. De nevenmissies vormen een relatief groot deel van het totale verhaal, omdat ze rechtstreeks inspelen op de hoofdzoektochten die belangrijk worden tegen het einde van het spel. Als zodanig is er veel aan de game dat lijkt alsof het optioneel zou moeten zijn, maar tegelijkertijd voelt het ook alsof het niet optioneel is.
Het positieve hiervan is dat het verkennen van Biomutant gemakkelijk een van de beste delen van het hele spel is. De wereld is prachtig en er is een assortiment van hoekjes en gaatjes waar spelers kunnen zoeken en doorheen kunnen dwalen. Gevechtsontmoetingen komen ook veel voor in de verschillende regio's die je bezoekt. Toch voelde het ook nooit alsof de vijanden overweldigend en irritant waren - een probleem dat nogal eens de kop opsteekt in dit soort open-wereldgames.
Vechten is ook leuk. Het verbinden van verschillende combo's en aanvallen kan leiden tot intense gevechten met de vijanden die je in de wereld tegenkomt, en het is allemaal erg snel, wat perfect past bij het over-the-top samurai-geïnspireerde ontwerp van het spel. Ik zou echter willen dat de gevechten wat meer diepgang hadden, omdat gevechten na een tijdje repetitief en vermoeiend kunnen worden.
Je tempo vinden
Omdat Biomutant in de kern een RPG is, speelt het verhaal een cruciale rol in hoe de gebeurtenissen in de wereld zich afspelen. Als zodanig zijn de tussenfilmpjes en verschillende verhalende beats die je tegenkomt iets waar je aandacht aan wilt besteden. Helaas kan dit moeilijk zijn.
Hoewel het verhaal een interessante invalshoek heeft, en het karmasysteem zorgt voor een aantal unieke mogelijkheden voor spelerskeuze. De dialoog en de algehele plotpunten stuiteren veel rond. Tussenfilmpjes komen uit het niets en duwen spelers zonder kennisgeving in essentiële scènes. Het is ook een beetje moeilijk te volgen vanwege het vertellersysteem, waarbij de verteller praat over de geluiden die de wezens maken, in plaats van ze zelf te laten praten.
Bovendien voelt het algehele tempo van het verhaal alsof er stukjes en beetjes ontbreken waardoor het allemaal soepeler zou verlopen. Maar omdat die hier worden weggelaten, begint het verhaal te voelen als een mengelmoes van niet-overeenkomende puzzelstukjes naarmate je er dieper in graaft. Dit zorgt voor een ongelijk tempo verhaallijn die sommigen misschien moeilijk te volgen vinden.
Er zit echter iets goeds in Biomutant. De beelden zijn verbluffend en de wereld is rijp voor enthousiaste ontdekkingsreizigers die alles willen verzamelen wat ze kunnen. Craften kan ook leuk zijn, vooral als het je lukt om een absoluut belachelijk wapenontwerp samen te stellen.
Hoewel het voelt alsof ik meer dan 50 uur in het spel zou kunnen zinken en nog steeds dingen te doen heb, weet ik niet zeker of ik dat wel wil.
Als je gewoon op zoek bent naar een nieuwe RPG en de gebreken niet erg vindt, is Biomutant geen slechte greep; het is gewoon ongepolijst. Anders zou ik voorlopig wegblijven en de ontwikkelaars enkele knikken laten gladstrijken.
