Hades Review: Breng een rel in de onderwereld

2024 Auteur: Abigail Brown | [email protected]. Laatst gewijzigd: 2023-12-17 06:36

Bottom Line

Hades heeft een ontroerend verhaal dat naar voren komt via roguelike gameplay. Dit snelle spel is uitdagend, maar de reis is de beloning.

Hades

We hebben Hades voor de Nintendo Switch gekocht, zodat onze recensent het op de proef kon stellen. Blijf lezen voor onze volledige productreview.

Hades is een belachelijk populair spel van de roguelike of rogue-lite variant. Andere mensen kunnen discussiëren over het onderscheid, maar het is een procedureel gegenereerde kerkercrawler met enige overdracht tussen runs. Hades is een oprecht verhaal dat zich afspeelt in de onderwereld, waar wispelturige Olympische goden het gevaar kunnen vergroten of je kunnen helpen het te overwinnen. Na 45 uur spelen heb ik het spel eindelijk uitgespeeld en mijn Nintendo Switch lang genoeg neergelegd om wat gedachten te delen.

Setting/Plot: Stervend om het verhaal te horen

Hades begint met Zagreus' eerste poging om uit de onderwereld te ontsnappen. Hij mompelt afscheid van zijn vader en begint zich een weg te banen door kamers vol vijanden. De goden van Olympus nemen nota van hem en bieden zegeningen en advies, maar de ontsnapping is een eenzame en zenuwslopende ervaring. Ik wist dat ik het spel bij mijn eerste poging niet kon verslaan, maar dat weerhield me er niet van om wanhopig te proberen in leven te blijven. Ik won een paar snuisterijen voordat de vijanden me inhaalden en Zagreus belandde in een plas bloed.

De personages zijn goed geschreven, met een natuurlijke en genuanceerde dialoog die altijd bij hen lijkt te passen.

Het verhaal en de setting komen naar voren door de meerdere pogingen van Zagreus om aan de onderwereld te ontsnappen. Andere personages hebben veel te vertellen over de ontsnappingspogingen van Zagreus, en het is door hun gesprekken met elkaar en met Zagreus dat we zoveel over het verhaal leren. De personages zijn goed geschreven, met een natuurlijke en genuanceerde dialoog die altijd bij hen lijkt te passen.

Nyx balanceert kalm haar partnerschap met Hades en haar steun aan Zeus. Achilles trainde Zagreus, maar het is duidelijk dat hij het verzet van Zagreus niet volledig onderschrijft. Zelfs Hades, koning van de onderwereld, is geloofwaardig als een gefrustreerde maar liefhebbende vader. Ik ben het type dat snel door dialogen gaat, maar ik luisterde naar het grootste deel van Hades.

Ik wist dat ik het spel bij mijn eerste poging niet kon verslaan, maar dat weerhield me er niet van om wanhopig te proberen in leven te blijven.

Gameplay: een non-stop ravotten door de onderwereld

Hades stapt weg van de perma-death traditie van andere roguelikes. Nadat Zagreus sterft, moet hij zich opnieuw een weg door de kamers vechten, maar hij houdt zijn voorraad wapens en andere goodies. In het Huis van Hades zal al het geld dat hij verzamelt van pas komen.

Sleutels ontgrendelen wapens, duisternis ontgrendelt upgrades bij de Spiegel van de Nacht en nectar ontgrendelt de harten van de goden die Zagreus in ruil daarvoor belonen met geschenken. Het is mogelijk om deze ongelijksoortige elementen te verwisselen en strategische builds te maken, maar de builds zijn verplicht voor de wispelturige RNG-goden.

In het begin hield ik het bij een build, maar Hades beloont spelers als ze buiten hun comfortzone stappen. Diamanten zijn schaars, maar de Fates had genoeg te bieden als ik elke aandenken en zegen probeerde. Dark Thirst moedigt spelers aan om verschillende wapens te gebruiken, en zo ontdekte ik dat ik redelijk goed was met het zwaard dat ik na mijn eerste run had gedumpt.

Spelers prikkels geven om te experimenteren, schudt elke dungeon-run door elkaar. Het element van willekeur en de lage kosten van de dood houden Hades leuk. Zelfs toen ik naar binnen ging met een plan, hadden de kamers manieren om me scherp te houden. Wilde ik afstand doen van kostbare gezondheid om te gokken op de zegeningen van Chaos? Zou ik liever de gemakkelijke weg nemen door Hermes te bezoeken, of kiezen tussen Poseidon en Zeus?

Beide bieden krachtige voordelen, maar als je er een kiest, wordt de ander jaloers. Elke run is beladen met deze beslissingen, maar falen is niet zo frustrerend in Hades. Falen betekent een reis terug naar het Huis van Hades, waar ik iets meer kan ontdekken over Zagreus' motivaties of Achilles' verleden. Daarna is het aaien voor de driekoppige hond, en dan is het tijd voor een nieuwe ontsnappingspoging. Door de perma-death-mechanica opnieuw uit te vinden, maakte Supergiant Games Rogue-lite die ik nooit wilde stoppen met spelen.

Ik had één probleem met de uitvoering. In de verschillende menu-interfaces in het House of Hades was Joy-Con-drift een intermitterend probleem. De cursor zou snel en continu naar beneden scrollen, waardoor het onmogelijk wordt om iets specifieks te selecteren. Ik realiseerde me dit pas toen ik de technische ondersteuning een e-mail stuurde, maar de optie "dode ruimte" in de instellingen van de bedieningselementen lost dit probleem op. Dit probleem komt vaak genoeg voor dat ik vond dat het het vermelden waard was. Het was een kleine ergernis in een verder fantastisch spel.

Graphics: Prachtig gedetailleerde personages en wereld

Het kostte me een tijdje om het landschap te waarderen tijdens de chaotische ontsnappingspogingen, maar ik merkte de personages meteen op. Nyx heeft schedels en manen die haar kleding sieren. Ze ziet er kalm en afstandelijk uit, maar helemaal niet koud. De koning van de onderwereld ziet er precies goed uit. Cerberus is imposant, maar toch charmant. Ik hou van de karakterportretten.

Toen ik stopte met haasten, was ik onder de indruk van hoe goed de rest van de Onderwereld eruitzag.

De personages en het huis zijn mooi gedetailleerd. Geweldige voice-acting brengt ze tot leven. Ik hield ook van de muziek en geluidseffecten in huis. Al met al is het een geweldige setting voor de verhalen die zich ontvouwen.

Toen ik stopte met haasten, was ik onder de indruk van hoe goed de rest van de Onderwereld eruitzag. Tartarus ziet eruit als een klassieke kerker met zuilen, fonteinen en vallen. Asphodel is de klassieke Underworld, waar boten gemaakt van botten op rivieren van magma drijven. Onstoffelijke handen reiken omhoog uit het magma en de urnen doen denken aan schedels. Elysium is groen en weelderig, een paradijs voor uitzonderlijke tinten.

Elke ontmoeting overleven betekent navigeren door vliegende projectielen, magische spreuken en vallen.

Combat is een stresstest voor de graphics. Alle zegeningen die ik heb opgepikt, zijn opgeteld in veel kleurrijke explosies. Elke ontmoeting overleven betekent navigeren door vliegende projectielen, magische spreuken en vallen. Boss-gevechten zijn absoluut wild, maar de graphics zijn altijd soepel.

Bottom Line

Hades is zo goed dat ik de prijs moest controleren om er zeker van te zijn dat het echt $ 35 was. Deze game blijft uitdagingen toevoegen waardoor ik voor elk nieuw stuk van het verhaal moet werken. Een spel dat leuk blijft, zelfs nadat het is verslagen, is zeldzaam. Vertel het niet aan Supergiant, maar ik zou meer hebben betaald.

Hades vs. The Binding of Isaac

Het gebruik van de Griekse mythologie voor de setting en het plot maakt Hades een genot om te spelen. Als speler stap je het leven van Zagreus binnen en leer je meer over zijn gecompliceerde relaties met andere personages tussen chaotische ontsnappingspogingen door. Sterven is brutaal, maar Zagreus duikt op uit de bloedige rivier de Styx, klaar om het opnieuw te proberen. De dood is niet zo frustrerend in Hades omdat het een ander deel van het verhaal is dat wordt verteld.

Niet zo met The Binding of Isaac. Sterven aan groteske vijanden zoals vijandige uitwerpselen en zwevende hoofden is absoluut frustrerend. Donkere humor loopt door het hele spel. Als je geluk hebt, helpen items zoals Mom's Bra of een afgehakte kattenkop je op weg. Het is eenvoudig waar Hades complex is. Zonder overdracht tussen runs, doet The Binding of Isaac niet de moeite om uit te leggen wat dat mysterieuze stuk kak dat je hebt gevonden, gaat doen. Beide spellen zijn het waard om te spelen, dus hoe kies je? Als een sterk verhaal je interesse vasthoudt, is Hades perfect. Als je op zoek bent naar een serieuze uitdaging, ga dan voor The Binding of Isaac.

Een verrassend diep verhaal onder de roguelike gameplay

Hades gebruikt schurkachtige mechanica om mooie verhalen te vertellen. De enorme verscheidenheid aan gameplay-mechanica maakt elke run door de Underworld nieuw en opwindend. Al het plezier zit in de reis, waardoor dit spel bij de honderdste keer net zo leuk is als bij de eerste.