Bottom Line
Hoewel Pokemon Sword and Shield weinig doet om de franchise vooruit te helpen, is het nog steeds een leuke ravotten in de wereld van Pokemon op de Nintendo Switch. Het is geenszins een titel die je moet kopen, maar het zou een geweldige introductie tot Pokemon kunnen zijn voor nieuwe spelers die nog niet genoeg hebben van dezelfde turn-based mechanica die aanwezig is sinds Red en Green.
Pokemon zwaard/schild
We hebben Pokemon Sword/Shield gekocht zodat onze deskundige recensent het grondig kon testen en beoordelen. Blijf lezen voor onze volledige productreview.
Pokemon Sword en Shield zijn de eerste hoofdtitels van Game Freak voor een thuisconsole en de verwachtingen waren hooggespannen. Voordat de game in november uitkwam, waren er al veel fans teleurgesteld in de beperkte Pokedex en de gerecyclede animaties, maar de grootste teleurstellingen kwamen na de release, met een groot aantal matte spelmechanica en een kern gameplay-loop die sinds 1998 niet is geëvolueerd. Hoewel Sword and Shield misschien niet de revolutie is die Pokemon-fans wilden, is het nog steeds een leuk spel met sympathieke personages die je 30 uur lang zullen boeien. Je moet ook onze lijst met beste Pokemon-spellen bekijken om te zien of een van deze bij jouw smaak past.
Bekijk ons overzicht van de beste rollenspellen die beschikbaar zijn op de Nintendo Switch.
Plot: Een onzinnig verhaal
Game Freak, wat is er gebeurd? Wat inspireerde je om personages genaamd Swordward en Shielbert te maken? Waarom voelt mijn belangrijkste rivaal zich de hoofdpersoon van het verhaal? Weinig mensen spelen Pokemon vanwege de meeslepende verhalen, maar het verhaal van Sword and Shield is al erg genoeg om de ervaring van het spel bijna te verpesten.
De belangrijkste verhaallijn is op zijn best onzinnig en in het slechtste geval verbijsterend. Er is een profetie over een gevaarlijke Pokemon die de wereld echt donker heeft gemaakt, en dat is het dan ook. De rest van het drama vloeit hieruit voort, en ik ben er nog steeds niet zeker van, na verschillende playthroughs, wat de Darkest Day precies met de wereld doet en waarom we het moeten stoppen.
Tijdens je reis in de regio Galar kom je een aantal rivalen tegen. Er zijn Bede, Marnie, de gymleiders en natuurlijk je beste vriend Hop. Hop wil de beste trainer worden die er ooit was, en zijn grote broer is de onverslaanbare kampioen Leon, die onverslaanbaar is. Elke keer dat je plotpersonages tegenkomt, word je eraan herinnerd dat de onverslaanbare kampioen in feite ongeslagen is omdat hij de onverslaanbare Leon is.
Hop, de jongere broer van de ongeslagen kampioen Leon, zal je er constant aan herinneren hoe je hem ooit zult helpen de onverslaanbare kampioen te verslaan. Hop is zich er totaal niet van bewust dat jij, het personage van de speler, ook de Galar-kampioen wilt zijn, en het kan hem niet schelen. Hij is eigenlijk net een shounen anime-hoofdrolspeler, die gelooft dat iedereen bestaat om hen te helpen de beste persoon ooit te zijn, de dromen van alle anderen zijn verdoemd.
Maar genoeg van Hop en Leon. Er zijn ook Marnie en Bede. Bede is ook een eikel, maar hij is een eikel met een solide verhaallijn. Ik zal niets bederven, maar ik respecteer Bede omdat hij je als een echte rivaal behandelt.
Ondertussen is Marnie een juweeltje. Ze is een rivaal met een gênante fanbase, Team Yell, die rond Galar gaat en de andere trainers lastigv alt. Door het hele verhaal heen help je haar om uit de situaties te komen waarin Team Yell haar plaatst, en leer je over de hartverwarmende liefde die hun meedogenloze geschreeuw aandrijft.
De gymleiders zijn ook best leuke mensen. Er is niets dieps of meeslepends aan, maar ze moedigen je aan en geven je een goed gevoel. Over het algemeen kun je het beste het verhaal in Sword and Shield negeren, vooral als het om Hop en Leon gaat, maar je zult merken dat je je andere rivalen aanmoedigt.
Dit is de eerste Pokemon-inzending die bij de lancering $ 60 kost, en het is ook een inzending met een van de kortste speeltijden en een ernstig gebrek aan glans voor een AAA-game.
Gameplay: verslavend en leuk ondanks enkele gebreken
Ik ben nog nooit echt in een Pokemon-game gezogen, omdat ik de kern van de gameplay-loop te simpel vond. En toch was ik verslaafd aan Pokemon Sword. Ik zal niet doen alsof dit de beste game is die ik ooit heb gespeeld of zelfs de beste Pokemon-game, maar er is iets aan Sword and Shield dat het gevoel van plezier vastlegde.
Sword and Shield is nog steeds een Pokemon-game: win door typewedstrijden te beheersen in turn-based gevechten. Jaag op de Pokemon met de beste statistieken. In de kern is Sword and Shield gewoon een nieuwe balans in de game die in 1998 uitkwam. De formule is echter niet veranderd omdat het gewoon werkt.
Als je nog nooit een Pokemon-game hebt gespeeld, zul je dol zijn op de zachte uitdagingen van Sword and Shield. Als je een veteraan bent, zul je het waarschijnlijk ook leuk vinden. Ik speelde Pokemon Sword en mijn vriend speelde Pokemon Shield, dus ik kan twee perspectieven bieden: die van een vrij onervaren Pokemon-speler (ik), en die van een competitieve Pokemon-speler (mijn vriend).
Eerst zal ik het perspectief van de nieuwe speler behandelen. Toen ik Hop in mijn allereerste wedstrijd versloeg, was ik verslaafd aan de smaak van succes, en ik snelde door het spel om de rush van gymgevechten zo snel en intens als ik kon te voelen. Voor elke sportschoolstrijd heb ik mijn Pokemon uitgewisseld, zodat ze waren geoptimaliseerd voor de overwinning tegen die specifieke sportschool. Dat zorgde ervoor dat ik niet te hoog werd, omdat deze Pokemon-game elke Pokemon in je team ervaring geeft elke keer dat je vecht. Het uitschakelen van Pokemon verspreidt de ervaring vrij dun.
Elke sportschoolstrijd werd steeds moeilijker, met de 8e sportschool als de moeilijkheidsgraad dankzij goed afgeronde dubbele gevechten. Reageren met mijn eigen tellers in zowel de match-ups als typen van mijn team was erg leuk en vereiste de strategieplanning waar ik naar verlangde sinds ik het spel begon.
Als je een Pokemon-veteraan bent, zul je versteld staan van hoe effectief de type-matchups zijn in het one-shotten van je tegenstanders. Als je een uitgebalanceerd team bouwt en "grindt" door je Pokedex te voltooien, zal de groepservaring je team snel over het niveau brengen tot het punt waarop gymgevechten lachwekkend eenvoudig zijn. Je moet de hoeveelheid gevechten die je in het hoofdspel doet met opzet beperken om de schijn van een uitdaging te behouden.
Dat gezegd hebbende, voelt de constante behoefte van deze game om de speler te belonen voor de kleinste acties goed, ongeacht de moeilijkheidsgraad. Je zult je constant gemotiveerd voelen voor die volgende kleine jingle, dat niveau omhoog of de overwinning. Dit spel is vooral een geweldige ervaring voor kinderen, dankzij het vergevingsgezinde en motiverende karakter.
De sportscholen zijn ook erg leuk, ook al kunnen ze een beetje gemakkelijk zijn voor meer ervaren spelers. Voor het daadwerkelijke gevecht moet je sportschooluitdagingen voltooien, die in feite minigames zijn. Je zult merken dat je veel bizarre dingen doet, van schapen hoeden tot gachapon spelen, en als je op mij lijkt, zul je dol zijn op de dwaasheid van dit alles. Het voelt alsof de sportschoolleiders zelf proberen je naar de sportschool te laten gaan en je een leuke tijd te bezorgen.
The Wild Area: Pokemon's grootste innovatie in jaren
Buiten de steden zijn er de routes en is er de Wild Area. Openwereldspellen zijn al jaren populair, dus Gamefreak probeerde het concept uit door een groot stuk land te introduceren waar je vrij rond kunt dwalen en Pokemon van verschillende niveaus kunt tegenkomen. Ik hield ervan om met mijn fiets door het wilde gebied te racen, racen om te zien hoe snel ik er omheen kon draaien, mijn ogen spannen om Pokemon te vinden die ik nog niet had ontmoet om mijn Pokedex te vullen.
Hoewel het erg leuk was, werd het echter vrij snel oud. Ik ben een grote fan van open-world RPG's, zoals The Witcher 3 en Breath of the Wild, vanwege de vrijheid die ze de speler geven om de wereld in zijn eigen tempo te leren kennen. De wildernis van Zelda is een masterclass in het vertellen van verhalen over het milieu, met de ruïnes van Hyrule die verwijzen naar de wereld die honderd jaar geleden bestond, en elke rottende hut een aanwijzing voor de oude levensstijl van de Hylians, Zora, Rito, Gerudo, enzovoort. vooruit. Als ik bergen beklim, vind ik misschien draken.
Ondertussen bieden de uitgestrekte landschappen van The Witcher een verhaal in elk hoekje, waarbij elke eenzame ziel die je tegenkomt in het bos mogelijk een nieuwe zoektocht biedt die je een kijkje geeft in hun familie, hun dorp, hun filosofieën en je eigen emoties. Er is een emotionele gehechtheid die je krijgt door de noordelijke koninkrijken te verkennen, een verlangen om de onderdrukten te helpen door simpelweg op het juiste moment op de juiste plaats te zijn.
Elk gymgevecht werd steeds moeilijker, met de 8e gym als moeilijkheidsgraad dankzij goed afgeronde dubbele gevechten.
Welke motivatie heb ik om buiten Motostoke of Hammerlocke te fietsen? Binnen een paar uur weet ik waar elke bessenboom is. Ik weet waar ik Pokemon moet grootbrengen. Ik weet waar ik alle schatzoekers kan vinden. Ik waag me eropuit en vind nieuwe Pokemon. Alles in de Wild Area bestaat om mij, de speler, te dienen. Ik kom nooit kleine details tegen die aanvoelen als een geheim dat wordt gedeeld tussen de bewoners van het spel en mij.
Ontdekking en verwondering terzijde, de Wild Area heeft wel Dynamax-invallen. Kortom, sommige Pokemon graven zich in holen en je kunt ze bevechten in hun Gigantamax-vorm. Je krijgt veel goodies om te vechten, zoals ervaringssnoepjes en nieuwe moves, en je kunt met je vrienden de Gigantamax Pokemon bevechten. Ze kunnen een moeilijkheidsgraad van maximaal vijf sterren hebben, met grotere moeilijkheden die grotere beloningen bieden. Ze hebben enigszins unieke mechanica van normale Pokemon-gevechten, en het verslaan van moeilijkere tegenstanders vereist vaardigheid en teamwork.
Online en multiplayer: meer inhoud eindspel
Hoewel sommige oude fans meer eindspel-inhoud van Sword and Shield wilden zien, is er nog steeds veel plezier te beleven met je vrienden in de Wild Area. Dynamax-invallen geven spelers een geweldige kans om nieuwe spelers online te ontmoeten, geweldige Pokemon te vangen en een gevoel van voldoening te voelen wanneer ze een vijfsterreninval verslaan. Als je een vijfsterren- of evenementaanval probeert te solo, word je uit het hol geveegd - je hebt de kracht van de Pokemon van je vrienden nodig om te overleven, maar het voelt nog steeds als een eerlijk gevecht.
De gevechtstoren is terug met functies van eerdere Pokemon-items, zoals huurteams en gerangschikte gameplay. Ik dacht dat de tegenstanders van de gevechtstoren-AI moeilijker waren dan de tegenstanders van het hoofdspel, en het was leuk om de moeilijkheidsgraad op te drijven met nieuwe teamcombo's. Je kunt ook altijd online tegen echte mensen spelen in het hoofdmenu.
Pokedex: enkele oude favorieten en enkele nieuwe toevoegingen
Heb je een favoriete Pokemon? Ik hoop dat je er niet te veel van je liefde in hebt geïnvesteerd, want het is waarschijnlijk weg voor Sword and Shield. Bulbasaur, Psyduck en Charmander zijn allemaal weg. Er zijn in totaal 400 Pokemon in het compendium van deze generatie, minder dan de helft van het aantal Pokemon in de vorige generatie.
Als je klaar bent om het verlies van je jeugdfavorieten te accepteren, dan vind je misschien nieuwe favorieten in deze generatie. Veel van de nieuwe Pokemon zijn schattig en uitgebalanceerd. Sirfetch'd is een favoriet bij de fans: een gezwollen eend zonder wenkbrauwen die klaar staat om de wereld te verslaan met een prei als zwaard. Wooloo is het schattigste bolletje wol dat je ooit zult zien. Als je ooit een gothic Pikachu wilde hebben, zou je van Morpeko kunnen houden.
De DLC brengt een aantal oude favorieten terug en introduceert nieuwe Pokemon en legendes.
Gebruikersinterface: hetzelfde als altijd
Eerlijk gezegd voelt de gebruikersinterface in Sword and Shield hetzelfde aan als altijd. Als je eerder een mainline Pokemon-game hebt gespeeld, weet je hoe je door Sword en Shield moet navigeren. Als je nog geen Pokemon-hoofdgame hebt gespeeld, zul je het snel genoeg oppikken dankzij de uitgebreide hulp van het spel en de aangeboren eenvoud.
Sword en Shield maken zich schuldig aan een beetje hand vasthouden, maar dat is te verwachten van een game gericht op kinderen (sorry, volwassen fans). In plaats van het spel te beoordelen op het hebben van tutorials, zal ik het beoordelen op de kwaliteit van de tutorials.
Het spel probeert je in de loop van het spel over de werking ervan te leren. In plaats van je in het begin alle informatie te geven die je nodig hebt, ontvouwen de tips zich langzaam naarmate je nieuwe mechanismen in je spel tegenkomt. Meestal leert het je door middel van gevechten of door op gepaste tijden items te schenken.
Om je bijvoorbeeld te leren over Focus-sjerpen, leer je erover door een trainer te verslaan met een Focus-sjerp, zodat je kunt ervaren wat het doet (hij geeft je zijn Focus-sjerp als je de strijd wint). Hoewel de tutorials voor ervaren spelers als cheesy over kunnen komen, voelden ze zich zelden opdringerig bij de playthrough, en ze waren een gedenkwaardige manier om het systeem te leren voor nieuwe spelers.
Graphics: Charmant ondanks ruwe randen
Voordat Sword en Shield uitkwamen, gingen er veel geruchten dat de graphics niet af, ongepolijst of anderszins onverzorgd waren. Hoewel de games niet de mooiste boomschors in de bibliotheek van de Switch hebben (die eer zou naar The Legend of Zelda: Breath of the Wild gaan), slagen Sword and Shield er toch in om charmant te zijn.
Veel van de steden hebben een bakstenen gevel met een lay-out die doet denken aan oude Engelse universiteitscampussen, waardoor het spel een heel kalm en volks gevoel krijgt. Er is meer variatie op de wilde routes en het open gebied, waar het gras hoog staat, het water nat lijkt en de ladders stabiel lijken (ze zijn zo stabiel dat de wereld bevriest als je ze beklimt!).
Ik heb echt genoten van de wandeling naar Ballonlea, in de Glimwood Triangle. Het is een donker bos vol met overwoekerde, gloeiende paddenstoelen die onderdak bieden aan de grillige feeën en spook-Pokemon op de route. Je kunt de magie voelen stralen van elk klein detail van dit gebied, van de bruisende Tudor-huisjes in Ballonlea tot de sprankeling die over het scherm zal drijven terwijl je loopt.
Waar Game Freak zichzelf echt overtrof, was in de veldslag en de graphics en animaties van de gymgevechten. Terwijl je vecht, scrollt en snijdt de camera zachtjes naar verschillende hoeken, alsof de strijd panelen van een stripboek zijn, waardoor de veldslagen een extra laag hype en adrenaline krijgen. Ondertussen vinden gymgevechten plaats in een enorm stadion met grote, juichende menigten. De manier waarop de lichten op het podium flakkeren, geeft je het gevoel alsof je tegenover de wereldkampioenschappen staat (zoals we ons allemaal zouden moeten voelen als we een sportschoolgevecht voeren!).
De klassieke, cartoonachtige stijl van het spel past perfect bij de modellen. De texturen zijn eenvoudig, maar leuk om naar te kijken. Het voelt gewoon goed voor een Pokemon-game. Er zijn ook enkele nieuwe, welkome details in de animatie. Als je in een cirkel rent, zal je personage ronddraaien. Het is echt schattig.
De animatie van de game is helaas een van de zwakste punten van de ervaring. Het voelt over het algemeen alsof de animators tijdens de ontwikkeling geen tijd meer hadden, met enkele vechtbewegingen, zoals dubbele kick, die worden gesymboliseerd door een kleine sprong die aanvoelt als een tijdelijke aanduiding. Gelukkig zijn er enkele juweeltjes: Wishiwashi's school vissen die samenkomen om een vismonster te vormen; alles over Grookey; Mudsdale zet een storm op gang met Bulldoze. En mijn favoriete slechte animatie? Wanneer de legendarische Pokemon zich naar je toedraaien, lopen ze in feite op een tourniquet.
Ben ik tijdens mijn playthrough bugs, glitches of andere rare functies tegengekomen? Een flink aantal, helaas. Het beklimmen van ladders zorgt ervoor dat de wereld bevriest. Online gaan in de open ruimte verta alt zich in veel stotteren en lag. Er zijn enkele beruchte exploits om te profiteren van de Pokemon-loterij. Maar ik ben geen game-breaking bugs tegengekomen, en het was erg leuk ondanks het gebrek aan glans. Visueel is het nog steeds de charmantste die een Pokemon-game ooit is geweest.
De klassieke, cartoonachtige stijl van het spel past perfect bij de modellen. De texturen zijn eenvoudig, maar leuk om naar te kijken. Het voelt gewoon goed voor een Pokemon-spel.
Muziek en SFX: enkele frisse deuntjes
Nou, de muzikale score hoort absoluut bij een Pokemon-game, met dezelfde bekende jingles die we sinds Red & Green horen. Met dat in gedachten voelt de partituur in 2019 fris en welkom aan, met een prachtige mix van orkestrale instrumenten en elektronische accenten. Alles voelt op zijn plaats, van het Pokemon Center-thema tot de vrolijke koperblazers in de wilde gebieden.
Voor een game die zich zou moeten afspelen in het fictieve Verenigd Koninkrijk, zou de score meer Britse, Ierse en Schotse invloeden kunnen gebruiken, maar het blijft leuk om naar te luisteren. De steden benadrukken het beste de Britse roots van het spel, van Hammerlocke's vorstelijke klavecimbel, tokkelen tot Motostoke's deuntjes, de soundtrack is bijzonder mooi, subtiel in zijn aanwezigheid en toch passend betoverend voor een gloeiende stad.
Verreweg het hoogtepunt van het geluid van deze game vindt plaats in de sportschoolgevechten. Het energieke geroezemoes van het sportschoolthema versmelt perfect met het geluid van de juichende menigte, dat verandert afhankelijk van in welke fase van de strijd je je bevindt. De score en het publiek worden allebei hectischer en ongeorganiseerder naarmate je dichter bij het verslaan van de sportschoolleider, en de extra laag opwinding die Dynamax-gevechten bedekt, is verslavend.
Pokemons grootste mislukking is dat ik slechts acht gymgevechten heb, want dat betekent dat ik de soundtrack van de gymgevechten slechts acht keer kan ervaren tijdens elke playthrough van Sword and Shield.
Bottom Line
Voor $30 kun je twee nieuwe regio's en 200 nieuwe Pokemon krijgen in Sword and Shield. Het uitbreidingspakket omvat beide games als je zowel Sword als Shield bezit. Er is veel nieuwe inhoud in de DLC, inclusief nieuwe wilde gebieden om te verkennen, maar na de matige ontvangst van Sword en Shield en talloze bugs, ben ik er niet zeker van dat de nieuwe inhoud het niveau van glans zal bieden waar Pokemon-fans om hebben gevraagd, en vooral niet het kwaliteitsniveau dat gewoonlijk wordt geleverd met titels die zo nauw verbonden zijn met Nintendo's hardware.
Prijs: een korte speeltijd
Dit is de eerste Pokemon-inzending die bij de lancering $ 60 kost, en het is ook een inzending met een van de kortste speeltijden en een ernstig gebrek aan glans voor een AAA-game. Je ha alt tussen de 20 en 40 uur uit het hoofdverhaal, afhankelijk van je neiging om externe taken te zoeken. Ik denk niet dat het te duur is voor de inhoud, want het is nog steeds een spel dat je een paar weken bezig zal houden, maar het is onmiskenbaar een onvollediger pakket dan, laten we zeggen, Pokemon Sun en Moon.
Pokemon: Sword/Shield vs. Let's Go, Pikachu
Als je op zoek bent naar dezelfde gameplay-ervaring als Pokemon: Sword/Shield, kun je het beste Let's Go, Pikachu! (kijk op Amazon). Dit is een opnieuw uitgevonden klassieker, die zich afspeelt in de Kanto-regio met de oorsprong 151 Pokemon. Het is eigenlijk een remake van Pokemon Yellow, behalve dat het de capture-mechanica van Pokemon Go bevat, waarbij alles is gebaseerd op de timing van je worpen. Je zult in principe geen willekeurige gevechten tegenkomen op Let's Go, Pikachu!, en je zult ook geen nieuwere innovaties zoals Wild Areas krijgen.
Het spel kost doorgaans ook $60 MSRP, hoewel je het af en toe in de uitverkoop vindt voor $30-45, dus in de meeste gevallen kun je ondanks hun gebreken beter Sword of Shield kiezen.
Pokemon Sword and Shield is een leuke afleiding van een game, maar het gebrek aan inhoud in vergelijking met voorgangers kan te veel afbreuk doen aan oude fans. Als de kans om Pokemon met je vrienden te spelen geweldig voor je klinkt, moet je het spel een kans geven, maar als je het soort persoon bent dat meer geïnvesteerd is in de campagne voor één speler, mis je niets veel als je dit niet oppakt.
Specs
- Productnaam Pokemon Sword / Pokemon Shield
- Productmerk The Pokemon Company, Nintendo
- Prijs $59,99
- Beschikbare platforms Nintendo Switch
- Gemiddelde speeltijd per afspeeltijd 33 uur
