Webbrowsers zoals Microsoft Edge, Firefox, Chrome en Safari behoren tot de meest populaire netwerkapplicaties ter wereld. Mensen gebruiken deze browsers voor het browsen van basisinformatie en andere behoeften, waaronder online winkelen en casual gaming. Webservercommunicatie is afhankelijk van netwerkprotocollen.
Webservers leveren de inhoud voor webbrowsers. Wat de browser vraagt, levert de server via internetnetwerkverbindingen.
Client-Server Network Design en het web
Webbrowsers en webservers werken samen als een client-serversysteem. In computernetwerken is client-server een standaardmethode voor het ontwerpen van toepassingen waarbij gegevens op centrale locaties (servercomputers) worden bewaard en op verzoek efficiënt worden gedeeld met een willekeurig aantal andere computers (de clients). Alle webbrowsers functioneren als clients die informatie van websites (servers) opvragen.
Talloze webbrowsers kunnen gegevens van dezelfde website opvragen. Verzoeken kunnen op verschillende tijdstippen of gelijktijdig plaatsvinden. Client-serversystemen vereisen conceptueel dat alle verzoeken aan dezelfde site door één server worden afgehandeld. In de praktijk echter, omdat het aantal verzoeken aan webservers soms erg groot kan worden, worden webservers vaak gebouwd als een gedistribueerde pool van servercomputers.
Voor websites die populair zijn in verschillende landen over de hele wereld, is deze webserverpool geografisch verdeeld om de reactietijd op browsers te helpen verbeteren. Als de server zich dichter bij het verzoekende apparaat bevindt, is de tijd die nodig is om de inhoud af te leveren sneller dan wanneer de server verder weg zou zijn.
Netwerkprotocollen voor webbrowsers en servers
Webbrowsers en servers communiceren via TCP/IP. Hypertext Transfer Protocol is het standaard toepassingsprotocol bovenop TCP/IP dat webbrowserverzoeken en serverreacties ondersteunt.
Webbrowsers vertrouwen ook op DNS om met URL's te werken. Deze protocolstandaarden stellen verschillende merken webbrowsers in staat om te communiceren met verschillende merken webservers zonder dat voor elke combinatie een bepaalde logica vereist is.
Net als het meeste internetverkeer lopen webbrowser- en serververbindingen doorgaans via een reeks tussenliggende netwerkrouters.
Een eenvoudige webbrowsersessie werkt als volgt:
- Een persoon specificeert een URL in een browser.
- De browser start een TCP-verbinding met de server of serverpool (standaard gebruikt poort 80) via zijn IP-adres, zoals gepubliceerd in DNS. Als onderdeel van dit proces doet de browser ook DNS-opzoekverzoeken om de URL naar een IP-adres te converteren.
- Nadat de server de bevestiging van zijn kant van de TCP-verbinding heeft voltooid, stuurt de browser HTTP-verzoeken naar de server om de inhoud op te halen.
- Nadat de server heeft geantwoord met inhoud voor de pagina, ha alt de browser deze op uit de HTTP-pakketten en geeft deze dienovereenkomstig weer. Inhoud kan ingesloten URL's bevatten voor reclamebanners of andere externe inhoud, die op zijn beurt de browser ertoe aanzet om nieuwe TCP-verbindingsverzoeken naar die locaties te sturen. De browser kan ook tijdelijke informatie, cookies genaamd, opslaan over zijn verbindingen met lokale bestanden op de clientcomputer.
- Alle fouten die zijn aangetroffen tijdens het verzoek om de inhoud kunnen verschijnen als
