Google Stadia Review: ruimte voor verbetering

2024 Auteur: Abigail Brown | [email protected]. Laatst gewijzigd: 2023-12-17 06:36

Bottom Line

Het concept van een gaming-streamingservice zoals Stadia is aantrekkelijk, maar Google heeft misschien met de uitrol gesprongen. De start is moeizaam, maar het belooft nog steeds dat Google de beperkte inhoudsbibliotheek en betrouwbaarheidsproblemen kan oplossen.

Google Stadia

We hebben Google Stadia gekocht zodat onze deskundige recensent het grondig kon testen en beoordelen. Blijf lezen voor onze volledige productreview.

Aangezien internetsnelheden en rekenkracht in de loop der jaren gestaag zijn toegenomen, is het streamen van games een stuk praktischer geworden voor gamers over de hele wereld. Hoewel Google niet het eerste technologiebedrijf is dat dit rijk betreedt, zijn ze een van de grootste die hun gewicht achter een nieuw platform werpen. Stadia belooft veel aan de oppervlakte. Je favoriete games kunnen spelen vanaf een goedkope laptop, je tv of zelfs je smartphone is iets waar velen alleen maar van hebben gedroomd⁠, maar nu laat Stadia je precies dat doen, met enkele kanttekeningen.

Dus, wat vonden we van de Stadia? Het is ambitieus, maar voelt nog steeds een beetje als een bèta. Hoewel de meeste onderliggende basistechnologie goed werkt, zijn er tal van ontbrekende functies met Stadia in zijn huidige vorm. Omdat Google Google is, zal de tijd uitwijzen of de service het lang genoeg volhoudt om te voorkomen dat deze op de lange termijn wordt stopgezet.

Lees verder voor onze volledige diepgaande recensie van de nieuwe gamestreamingservice van Google en ontdek het zelf.

Ontwerp: strak en minimaal, zoals alle Google-dingen

Het beoordelen van het algehele ontwerp van de Stadia is een beetje vreemd, omdat er, in tegenstelling tot andere consoles of zelfs sommige streamingdiensten, geen fysiek onderdeel is. Natuurlijk is er de Stadia-controller die bij het pakket wordt geleverd, maar je hoeft hem eigenlijk niet eens te gebruiken als je de voorkeur geeft aan een andere.

De Stadia-controller is een beetje standaard en komt het meest overeen met de Switch Pro- of DualShock-controller. Ergonomisch voelt het redelijk gemiddeld aan in vergelijking met de meeste ontwerpen die je tegenwoordig ziet, neigt naar de goedkope en lichte kant. De grepen hebben een lichte textuur aan de achterkant en het gezicht heeft een gladde, matte touch die volledig van plastic is gemaakt.

Uw standaardknoppen en lay-out zijn er allemaal. Je hebt de start- en selectieknoppen in het midden, een D-pad aan de linkerkant, vier ingangen aan de rechterkant (X, Y, B, A), twee bumpers en twee schoudertriggers, twee analoge sticks en enkele unieke extra's.

In het midden van de thumbsticks bevindt zich de Stadia-knop, waarmee gebruikers het platform kunnen in- of uitschakelen en toegang hebben tot het startmenu. In dit menu kun je dingen doen zoals notificaties bekijken, feestjes starten of instellingen controleren. Als je het een seconde ingedrukt houdt, wordt het platform ingeschakeld en krijg je wat trillingsfeedback om je te laten weten dat het aan staat. Door dit nogmaals vier seconden vast te houden, wordt het uitgeschakeld.

Ondanks een behoorlijk moeilijke start, kan de techgigant hier iets op het spoor zijn als ze de knikken kunnen gladstrijken.

Direct boven deze knop bevinden zich twee extra ingangen die uniek zijn voor Stadia. Er is een knop voor snel vastleggen aan de rechterkant voor het maken van screenshots of video's (iets dat tegenwoordig de norm wordt op controllers). Aan de linkerkant bevindt zich de Google Assistent-knop, die nu inderdaad werkt, ondanks dat deze niet actief was tijdens de eerste lancering van de service. Hier hebt u toegang tot tal van digitale assistent-functies die vergelijkbaar zijn met die op uw telefoon of smart-tv (als deze een Google Assistent heeft). Door op deze knop te drukken, wordt de microfoon geactiveerd die in de controller is ingebouwd, zodat gebruikers met de assistent kunnen praten. Hoewel niet iedereen enthousiast is over het idee dat er een microfoon naar hen luistert in hun controller, veronderstellen we dat we erop moeten vertrouwen dat deze alleen actief is tijdens het gebruik van de assistent.

Het enige andere kenmerk van de controller is de USB-C-poort aan de bovenkant, die nodig is om verbinding te maken met de pc of om de interne batterij op te laden. We zijn zeker blij om een andere USB-C-poort te zien versus micro, maar dit zal waarschijnlijk de norm worden met de volgende generatie consoles die aan de horizon opdoemt.

Als je het Stadia-pakket (Founders of Premiere) hebt gekocht, wordt er ook een Chromecast Ultra meegeleverd waarmee je op een tv kunt spelen. We zullen niet te diep op dit apparaat ingaan, maar het is vrij eenvoudig. Er is aan het ene uiteinde een kleine ingang voor stroom (micro-USB naar een stopcontact) en aan het andere uiteinde een HDMI-kabel die op je tv kan worden aangesloten. Bovendien is er een Ethernet-poort op het stopcontact om betere internetsnelheden te bieden, die u zeker wilt gebruiken.

Configuratieproces: Frustrerend en wankel

Hoewel dit proces in de loop van de tijd waarschijnlijk zal veranderen, bleek de eerste lancering van Stadia een beetje vervelend in de configuratieafdeling. Deze mening was vrij wijdverbreid van andere recensenten bij de lancering, dus het ligt niet alleen aan ons.

Om hier dingen op gang te brengen, heb je een smartphone, computer en tv nodig die is uitgerust met de Chromecast Ultra. Ga eerst naar de app store en download de Stadia-app. Je moet dit eerste deel op een telefoon doen, wat nogal vervelend is als je de service alleen op mijn computer of tv wilt gebruiken.

Bij het openen van de app moet je je Google-account koppelen aan je nieuwe Stadia-account. Je moet ook de code opzoeken die naar je is gemaild toen je de Stadia kocht, dus houd die bij de hand. Zodra dat is gebeurd, wordt u door enkele eerste instellingen geleid, waarbij u een profielnaam, een avatar-foto kiest en ook beslist of u hun Stadia Pro-service wilt gebruiken. Onze Founders Edition werd geleverd met drie gratis maanden van de service, maar als de jouwe dat niet deed, moet je die overslaan of $ 10 per maand betalen om toegang te krijgen.

De controller zelf moet ook verbinding maken met je wifi-thuisnetwerk. Dit gebeurt ook in de app, dus tik op het controllerpictogram, verbind hem met je netwerk en laat hem vervolgens een update uitvoeren. De instructies op het scherm zijn duidelijk, dus volg deze tot je een succesvolle verbinding tot stand hebt gebracht.

Na de eerste installatie moet je nu games aan je bibliotheek toevoegen, wat je alleen in de app kunt doen (serieus, waarom Google). Door games uit de app toe te voegen, kun je ze vervolgens op elk platform opstarten, maar er is hier één grote vangst. Als je mobiel wilt spelen, kan dat alleen op een Pixel-telefoon. Het lijkt hier vrij duidelijk dat Google gewoon probeert de verkoop van hun telefoons te stimuleren, maar het feit blijft dat mijn meer dan capabele Samsung Note 10+ geen toegang heeft tot Stadia om games te spelen. Dit is echt frustrerend en een van de grootste nadelen van de service.

Frustraties terzijde, de volgende stap is om de controller op je computer of tv aan te sluiten. Laten we eerst de tv doornemen en dan met een pc gebruiken.

Het installatieproces voor Stadia is nogal lastig, je moet in totaal twee verschillende Google-apps en hun internetbrowser downloaden.

Om je Stadia op de tv in te stellen, moet je de Chromecast Ultra gebruiken die bij je Stadia-pakket is geleverd. Om de een of andere vreemde reden werd de Chromecast Ultra die ik al had aangesloten niet ondersteund, ondanks dat deze precies hetzelfde was als die in de doos. Nadat ik eerst had geprobeerd mijn originele te gebruiken, ontving ik een bericht dat dit apparaat nog niet werd ondersteund, maar dat er een update "op komst" was.

Dus met de nieuwe Chromecast aangesloten, moet je de Google Home-app openen (download deze als je deze nog niet hebt) en voeg vervolgens de Stadia-code toe aan het scherm van je Chromecast. Deze schakelaar toont een Stadia Controller-verbindingscode via vier unieke ingangen die je op de controller drukt om deze te synchroniseren. Zodra je het hebt gesynchroniseerd, kun je het spel naar keuze starten vanuit de bibliotheek, zelfs op je telefoon.

Om Stadia op onze pc te spelen, hebben we de controller via USB aangesloten, gingen we naar de Stadia-website, koppelden we ons account en openden we een game uit onze bibliotheek in Chrome. Je moet Chrome gebruiken, wat betekent dat je dat ook moet downloaden als je de browser nog niet gebruikt.

Zoals je kunt zien, is het installatieproces voor Stadia behoorlijk lastig, waardoor je in totaal twee verschillende Google-apps en hun internetbrowser moet downloaden. Bovendien ondersteunen ze momenteel ook geen Chromecasts die u al bezit, wat de vervelende lijst met installatieproblemen verder vergroot.

Zodra je alles in eerste instantie hebt opgelost, zijn er niet al te veel kopzorgen, maar het feit dat Stadia al deze Google-apps en -software nodig heeft, betekent dat je opgesloten zit in hun services als je wilt spelen. Het voelt een beetje alsof je in het Google-ecosysteem wordt gedwongen, of je het nu leuk vindt of niet, en dat is verre van de norm voor traditionele pc-gaming, waar je bijna onbeperkte vrijheid hebt over hoe je kiest om te spelen.

Prestaties: niet te armoedig, afhankelijk van het spel

Setup-hoofdpijn terzijde, als je eenmaal alles op gang hebt met Stadia, werkt de service inderdaad. In feite werkt het over het algemeen vrij goed, afhankelijk van enkele belangrijke factoren die je ervaring gemakkelijk kunnen maken of breken.

De grootste factor die van invloed is op je prestaties, is niet de hardware zoals je normaal zou ervaren met pc-gaming (aangezien je hardware het werk niet echt doet), in plaats daarvan komt het allemaal neer op internetsnelheden. Als je in een meer afgelegen gebied buiten grootstedelijke zones woont en geen snelle internetverbinding hebt, zul je een slechte tijd hebben met Stadia. Aangezien veel mensen in die categorie vallen, heeft Stadia een beperkte levensvatbaarheid voor wie de service met succes kan gebruiken.

We hebben Stadia getest op twee verschillende internetverbindingen, beide met meer dan 100 Mbps in een grootstedelijk gebied van de VS. Elk van deze bood solide ervaringen, maar niet iedereen heeft toegang tot snelheden zoals deze, wat het streamingplatform van Google ernstig beperkt. Volgens Google heb je minimaal 10 Mbps nodig om Stadia met 720p of 1080p te gebruiken. Voor 4K raden ze minimaal 35 Mbps aan. Nu is elk van die getallen het absolute minimum, dus we betwijfelen ten zeerste dat die minima een stabiele, plezierige ervaring zouden bieden, vooral voor competitieve online games.

Persoonlijk heb ik de service voornamelijk getest op tv of in Chrome via de browser (omdat mobiel alleen wordt ondersteund op Pixel-telefoons), en beide ervaringen waren indrukwekkend voor ervaringen voor één speler, zoals Tomb Raider en Destiny 2.

Vergeleken met mijn Xbox One X was de Stadia verrassend gedetailleerder in games. Destiny 2 zag er schitterend uit tijdens het verkennen van de maan of het rondscharrelen over de toren. Texturen en deeltjeseffecten zijn merkbaar verbeterd ten opzichte van consoles. Dat gezegd hebbende, het was lang niet zo goed als mijn volwaardige gaming-pc (hoewel de kosten om dat te bereiken nogal een schril contrast zijn). Een ander ding om op te merken is dat de huidige consoles nu behoorlijk oud zijn, en met de next-gen die een grote prestatieverbetering belooft, zal dat merkbare verschil misschien niet lang duren (hoewel pc ongetwijfeld nog steeds de koning zal zijn).

Vergeleken met mijn Xbox One X was de Stadia verrassend gedetailleerder in games.

Terwijl we het over graphics hebben, moeten we hier ook de 4K Stadia-bubbel een beetje laten barsten. Hoewel ze beweren dat titels 4K en 60 fps zijn, pusht de streamingdienst niet echt een 4K-beeld. Destiny 2 wordt bijvoorbeeld native weergegeven op 1080p en vervolgens opgeschaald naar 4K met Stadia. Deze informatie komt rechtstreeks van Bungie zelf en Destiny 2 is niet de enige titel die wordt opgeschaald naar 4K. Als je het beste wilt op het gebied van grafisch vermogen, zul je een stevige pc-installatie moeten bouwen. Stabiele en consistente frames is een gebied waarvan we vonden dat het volledig nauwkeurig was voor de Stadia, en we konden een behoorlijk solide 60 fps halen op tv en Chrome.

Afgezien van graphics, is latentie een andere belangrijke factor die hier moet worden behandeld. Voor de meeste gamestreamingservices die momenteel beschikbaar zijn, kan latentie een groot probleem zijn, vaak het maken of breken van een service. Concurrenten zoals PlayStation Now en Nvidia GeForce Now hebben het allebei moeilijk op dit gebied, maar we vonden Stadia behoorlijk solide.

Omdat we op Stadia toegang hadden tot dezelfde titels als op Xbox, was dit een eenvoudig element om te testen en te vergelijken. Ondanks de lange lijst met potentiële factoren die de latentie kunnen beïnvloeden, voelde het verschil minimaal tussen de twee platforms op onze 200 Mbps-verbinding. De console had misschien een heel klein voordeel, maar de meeste gamers zullen niet echt een drastische ongelijkheid zien.

De impact van latentie is ook iets waar bepaalde titels min of meer door worden beïnvloed. Met competitieve modi zoals PVP in Destiny 2 of vechtspellen zoals Mortal Kombat 11, zullen problemen met lag een veel groter probleem zijn. Hoewel ervaringen voor één speler niet zo frustrerend zijn, kunnen competitieve games op Stadia voor spelers met lagere snelheden of instabielere verbindingen een dealbreaker blijken te zijn.

Al met al zijn de prestaties van Stadia veelbelovend. In staat zijn om 4K (opgeschaalde) titels op te starten met een consistente 60 FPS op je tv, browser of telefoon is echt een coole ervaring, en een positieve ervaring.

Software: gebrek aan functies en software in overvloed

Stadia's interface en gebruikersinterface zijn ongeveer wat je zou verwachten van elk ander Google-product. Het is gemakkelijk te navigeren en te begrijpen, met een schone, minimale esthetiek. Het belangrijkste probleem is dat het vrij barebones aanvoelt in deze huidige vorm van "vroege toegang".

Als je Stadia strikt op je tv of browser wilt gebruiken, moet je vaak je telefoon in de buurt houden om de app voor veel functies direct beschikbaar te hebben.

De segmentatie van het platform is een ander vervelend element. Op mobiel voelt de app als de meest uitgewerkte vorm van Stadia. In de app doe je vrijwel alles, zoals het toevoegen van titels aan je bibliotheek, chatten met vrienden, het configureren van de controller en meer. Als je Stadia strikt op je tv of browser wilt gebruiken, moet je vaak je telefoon in de buurt houden om de app voor veel functies direct beschikbaar te hebben.

Een voorbeeld is dat als je een game met je vriend wilt spelen, maar deze niet hebt toegevoegd aan je bibliotheek, je er zelfs geen toegang toe hebt in Stadia vanaf je tv of in Chrome. Je moet eerst de app openen, de titel toevoegen aan je bibliotheek en dan kun je hem op de andere platforms spelen.

Over de bibliotheek gesproken, er is er nu ook niet veel van. Bij de lancering zijn er momenteel slechts 22 titels beschikbaar voor Stadia-bezitters. Dit is gemakkelijk de meest sombere catalogus met games op elk platform waar dan ook, maar Google belooft dit aantal de komende dagen te versterken. Toch zijn er de komende maanden nog maar zo'n 20 titels die toegevoegd kunnen worden.

Toekomstige beloften lijken het motto van Google voor Stadia in zijn huidige vorm. In de toekomst heeft Google plannen om heel veel dingen aan de service toe te voegen, zoals de mogelijkheid om in 4K live naar YouTube te streamen terwijl je in 4K speelt, in-game-ervaringen te delen voor vrienden of volgers om zichzelf uit te proberen, mobiel ondersteuning voor alle Android- en iOS-telefoons, platformonafhankelijke multiplayer en zelfs games die door Google zelf speciaal voor Stadia zijn gemaakt (evenals tal van andere dingen die door Google worden voorgesteld).

De service in zijn huidige vorm laat veel te wensen over - voelt vaak meer als een bèta dan als een eindproduct.

Niemand weet echt zeker wanneer of hoeveel van deze beloften Google daadwerkelijk zal waarmaken, dus het v alt nog te bezien hoe rijk Stadia later in de levensduur van de service zal worden. Voorlopig werkt het basisconcept in ieder geval redelijk goed, maar het is zeker een beperkte ervaring in vergelijking met traditionele console- of pc-gaming, evenals andere streamingdiensten van concurrenten.

Prijs: verrassend betaalbaar, maar beperkte bibliotheek

Het is geen geheim dat pc-gaming een behoorlijk dure onderneming kan zijn. Hoewel de kosten in bepaalde gebieden veel zijn gedaald, is het nog steeds een van de duurdere platforms voor gamers om in te duiken. Een van de eerste concepten/doelen van Stadia was om deze instapkosten voor gebruikers te verlagen door hen de mogelijkheid te bieden pc-games te spelen met eersteklas graphics zonder dat ze een duur systeem nodig hebben. Dus hoe goed bereikt de service dit doel?

In werkelijkheid is het antwoord iets ingewikkelder dan een simpel ja of nee. Voor degenen met toegang tot snelle, stabiele internetverbindingen, zou je kunnen stellen dat Stadia dit zeker bereikt door abonnees in staat te stellen 4K pc-gaming te krijgen voor veel, veel minder dan een vergelijkbare gaming-installatie zou kosten. Het is echter niet voor iedereen logisch, vooral niet voor degenen in meer afgelegen gebieden met inferieure internettoegang.

De Founders Edition kostte $ 129, inclusief een Stadia-controller, een Chromecast Ultra en drie maanden Pro-service die bij de lancering toegang geeft tot vier games. Deze initiële prijs is minder dan zowat elke nieuwe console, en veel minder dan een standaard gaming-pc. Deze betaalbaarheid is behoorlijk aanlokkelijk, maar er zijn een paar kanttekeningen bij.

Een van de grootste nadelen is dat je potentiële bibliotheek met games minuscuul is in vergelijking met andere platforms, en waar je in de toekomst toegang toe krijgt, is aan Google om te beslissen. Bovendien bezit je geen van de games in je Pro-abonnement, dus je zult deze uiteindelijk moeten kopen als je het maandelijkse bedrag niet wilt betalen.

Een van de grootste nadelen is dat je potentiële bibliotheek met games minuscuul is in vergelijking met andere platforms, en waar je in de toekomst toegang toe krijgt, is aan Google om te beslissen.

Streaming betekent ook dat je internettoegang nodig hebt om iets te kunnen spelen. Hoewel je met bijna elk traditioneel platform heel veel games offline kunt spelen, heb je die optie niet met Stadia.

Aan de positieve kant, als je geen $ 129 voor het pakket wilt betalen, kun je met Stadia de controller kopen voor $ 69, maar dat heb je zelfs niet nodig om toegang te krijgen tot de service. Met Stadia kunnen gebruikers games spelen met elke controller of invoermethode (hoewel sommige niet worden ondersteund bij de lancering), zolang je maar beta alt voor games binnen de service of je abonneert. Voor $ 10 per maand voor toegang tot Stadia is het absoluut een van de meest betaalbare opties voor gamers, dus het is moeilijk om tegen de prijs in te gaan.

Google Stadia vs. Shadow

Zoals we eerder in deze recensie vermeldden, is Google niet de eerste speler in de streaminggame. Er zijn tegenwoordig veel potentiële concurrenten op de markt, elk met verschillende voor- en nadelen.

Een van de meest veelbelovende concurrenten in de ruimte is de streamingdienst van Shadow. Vergeleken met Stadia heeft Shadow veel verleidelijke verschillen, maar het hangt echt af van je persoonlijke voorkeur en hoe je beide services wilt gebruiken. Laten we snel kijken naar wat elk te bieden heeft.

Terwijl Stadia gebruikers een uniek type directe gametoegang belooft op elk platform dat toegang heeft tot Chrome, biedt Shadow een meer persoonlijke, onafhankelijke ervaring. Met Shadow hebben abonnees toegang tot hun eigen externe pc, uitgerust met alle hardware waarvoor ze willen betalen. Met drie verschillende abonnementen kunnen Shadow-gebruikers een externe pc gebruiken met hardware variërend van Nvidia GTX 1080 GPU met 3.4GHZ vier-core CPU, 12GB RAM en 256GB opslag, naar een monsterlijke Nvidia Titan RTX GPU met 4GHZ zes-core CPU, 32GB RAM en 1TB opslag.

Voor welke pc Shadow-abonnees ook betalen, ze kunnen games streamen naar hun computers, tablets, telefoons of zelfs tv's die zijn uitgerust met een Shadow Ghost-box. Het grootste verschil hier is dat Shadow, in tegenstelling tot Stadia, je in staat stelt om elke game te kiezen die je op een digitale storefront wilt kopen, je niet dwingt om een specifiek apparaat te gebruiken (zoals een Pixel-telefoon) en je zelfs tegelijkertijd laat streamen op meerdere apparaten.

Wat de prijs betreft om toegang te krijgen tot beide services, is Stadia over het algemeen goedkoper. Voor de Pro-service betaal je slechts $ 10 per maand, terwijl je voor de basis gewoon games moet kopen in de winkel van Stadia. Shadow is meer, voor $ 35 per maand, of $ 25 als je een jaarabonnement kiest, maar het biedt ook superieure graphics voor mensen met lagere internetsnelheden in vergelijking met Stadia. Bovendien zijn alle games die je koopt om met Shadow te gebruiken voor altijd van jou en zijn ze toegankelijk vanaf elke digitale winkel die je gebruikt (zoals Steam) op elke pc.

Niet verschrikkelijk, maar niet de beste game-streamingservice die nu beschikbaar is

Uiteindelijk levert Stadia inderdaad zijn basisconcept op, met stabiele fps en prachtige graphics voor degenen die de bandbreedte hebben om het te ondersteunen. De service in zijn huidige vorm laat echter veel te wensen over - voelt vaak meer als een bèta dan als een eindproduct in vergelijking met andere reeds bestaande streamingdiensten.