Vaak in kranten en tijdschriften, vermeldt een naamregel de auteur of auteurs van de tekst van een verhaal. Ze zijn een geweldige manier om bijdragers aan een belangrijk nieuwsartikel of opiniestuk onder de aandacht te brengen.
Het krediet voor een fotograaf of illustrator wordt een cutline genoemd en wordt geassocieerd met het specifieke visuele item, niet met een algemeen artikel.
Wanneer een naamregel gebruiken
Het al dan niet gebruiken van een naamregel hangt af van de redactionele beleidshandleiding van de uitgever. Over het algemeen krijgt opnieuw gepubliceerde inhoud waarvan de auteur het auteursrecht bezit - artikelen in literaire tijdschriften of gast opiniestukken - over het algemeen altijd een naamregel. Inhoud die wordt beschouwd als werk voor verhuur kan al dan niet een naamregel krijgen; meestal, als het is geschreven door een personeelslid (zoals bij een krant), krijgt het een naamregel, anders is het aan de redacteur.
Meestal krijgen hoofdartikelen van het personeel - omdat ze de hele publicatie vertegenwoordigen - geen naamregel, zelfs niet als één persoon het heeft geschreven.
Nieuwsbrieven van non-profitgroepen, scholen en andere maatschappelijke organisaties bieden meestal altijd naamregels. Deze praktijk promoot niet alleen de schrijver, maar weerspiegelt ook het gemeenschapsgerichte karakter van de publicatie.
In termen van wat in aanmerking komt: Over het algemeen, alles wat inhoudelijker is dan een paar alinea's.
Verschillende naamregelstijlen
Bylines verschijnen over het algemeen op een van de volgende drie manieren:
- Bovenaan het verhaal: Voordat de inhoud begint, verschijnt de cutline, meestal gescheiden door een of twee lege regels voordat het verhaal begint. Top-of-the-story cutlines delen over het algemeen alleen data-elementen (naam, titel) zonder extra tekst of context.
- Onderaan het verhaal: Aan het einde van het verhaal, scheidt een paar lege regels de naamregel. In dit formaat zijn bylines meestal uitgebreider, mogelijk inclusief contactgegevens. Onderaan het verhaal worden bylines soms zelfs in volledige zinnen weergegeven.
- Als een uitsnede: Een uitsnede, vaak met een foto, is gebruikelijk voor opiniekolommen en dient als visuele toevoeging in of naast de tekst van de inhoud.
Bylines geven minimaal de naam of namen van de bijdragers weer. Afhankelijk van het huisstijlhandboek kunnen ze ook een titel (zoals "nieuwsschrijver") of organisatorische affiliatie ("president, kamer van koophandel") bevatten. Ze kunnen al dan niet een tag bevatten zoals "door" of "geschreven door" of iets dergelijks.
Foto's komen vaker voor bij columnisten en recensenten dan bij nieuwsschrijvers, maar het individuele redactionele beleid is bepalend.
Best practices voor het ontwikkelen van bylines
Om naamregels te laten opvallen:
- Gebruik een consistente opmaak: plaats ze elke keer op dezelfde plaats ten opzichte van een verhaal, zodat lezers in één oogopslag zien waar ze de identiteit van de auteur kunnen ontdekken. Het maken van naamregelsjablonen voor uw grafische ontwerpprogramma is een geweldige manier om elke keer hetzelfde te doen.
- Gebruik subtiele maar duidelijke typografie: het verstandig gebruiken van vet of cursief, of het gebruik van een schreefloos lettertype, helpt om de naamregel van de inhoud te onderscheiden.
- Stijlen uitlijnen met snijlijnen: wanneer de stijlen voor naamregels en snijlijnen synchroon lopen, verbetert de algehele visuele aantrekkingskracht van de publicatie.
