3G was de derde generatie draadloze technologieën. Het wordt geleverd met verbeteringen ten opzichte van eerdere draadloze technologieën, zoals snelle verzending, geavanceerde multimediatoegang en wereldwijde roaming.
3G werd meestal gebruikt met mobiele telefoons en handsets als middel om de telefoon te verbinden met internet of andere IP-netwerken om spraak- en videogesprekken te voeren, gegevens te downloaden en te uploaden en op internet te surfen.
De 3G-standaard is vervangen door de 4G-standaard, die zelf wordt overschaduwd door 5G-services.
Geschiedenis van 3G
3G volgt een patroon van G's dat de ITU in het begin van de jaren negentig begon. Het patroon is een draadloos initiatief genaamd International Mobile Communications 2000. 3G komt daarom net na 2G en 2.5G, de technologieën van de tweede generatie.
2G-technologieën omvatten onder andere het Global System for Mobile. 2.5G bracht normen die het midden houden tussen 2G en 3G, waaronder de General Packet Radio Service, Enhanced Data rates for GSM Evolution, Universal Mobile Telecommunications System en andere.
Hoe is 3G beter?
3G bood verschillende verbeteringen ten opzichte van 2.5G en eerdere netwerken:
- Verschillende keren hogere datasnelheid
- Verbeterde audio- en videostreaming
- Ondersteuning voor videoconferenties
- Web- en WAP-browsen met hogere snelheden
- IPTV (tv via internet) ondersteuning
Technische specificaties
De overdrachtssnelheid voor 3G-netwerken lag tussen 128 en 144 kilobits per seconde voor apparaten die snel bewegen, en 384 kbps voor langzame - zoals wandelende voetgangers. Voor vaste draadloze LAN's gaat de snelheid verder dan 2 Mbps.
3G omvatte onder andere standaarden zoals W-CDMA, WLAN en mobiele radio.
Vereisten voor gebruik
In tegenstelling tot wifi, waarmee je gratis toegang krijgt tot hotspots, moest je geabonneerd zijn op een serviceprovider om verbinding te maken met een 3G-netwerk. Dit soort service wordt vaak een data-abonnement of netwerkabonnement genoemd.
Uw apparaat is verbonden met het 3G-netwerk via de simkaart (in het geval van een mobiele telefoon) of de 3G-datakaart (die van verschillende typen kan zijn, zoals USB, PCMCIA, enz.), die beide worden meestal geleverd of verkocht door de serviceprovider.
Met deze kaarten maakt het apparaat verbinding met internet wanneer het zich binnen het bereik van een netwerk bevindt. Het apparaat is zelfs achterwaarts compatibel met oudere technologieën. Daarom zou een 3G-compatibele telefoon 2G-service kunnen krijgen als deze beschikbaar is terwijl de 3G-service dat niet is.
De 3G-rage van begin 2010 is verdwenen; de meeste apparaten ondersteunen nu de 4G-standaard, waarbij 3G wordt gebruikt als een uitwijkmogelijkheid als 4G-verbindingen niet beschikbaar zijn. In sommige delen van de wereld, met name in landelijke gebieden, blijft 3G een backbone-service.
