Belangrijkste afhaalrestaurants
- Verlaat de Poké-gevechten voor een tijdje en ga op arcade-achtige schiettrip met je camera.
- Het is een verrassend ontspannende reis door de cartoon-ecologie van Pokémon.
- Ik gooi echter veel appels naar de hoofden van veel slapende beestjes. Voelt slecht.
Ik denk dat ik gelukkiger zou zijn geweest met Pokémon als concept als het altijd zo was geweest: meer foto's, minder kooigevechten.
Nieuwe Pokémon Snap is een interactieve reis naar een fantasiedierentuin, waar je alleen foto's maakt en alleen voetafdrukken achterlaat. In plaats van te proberen elk wild dier dat in je directe gezichtsveld afdwa alt te bevechten en te vangen, ben je een goedbedoelende assistent in een ecologisch laboratorium wiens taak het is om elke Pokémon op een reeks geïsoleerde eilanden te vinden en te documenteren.
Dit is de eerste game die ik in lange tijd heb gespeeld waarbij ik wenste dat het minder plot had. Er is een mysterie om hier op te lossen en een rivaliteit om te navigeren. Je hebt een tegenstander genaamd Phil, en je kunt in één oogopslag zien wat zijn hele boog zal zijn omdat hij Vegeta's kapsel heeft.
Dat is allemaal goed en wel, maar ik merkte dat het mijn natuurfotografie echt in de weg stond. Het komt zelden voor dat ik me niet wil bezighouden met de verhaallijn van een game, maar dat zegt iets over hoe solide de kerngimmick eigenlijk is.
Het is eigenlijk geen slechte kindvriendelijke tutorial over de basiscompositie van foto's, wat me verbaasde.
Rustig als een fotobom
Net als zijn voorganger, Pokémon Snap uit 1999, is New Pokémon Snap een gekke kijk op wat oude gamers een 'railshooter' noemen.
Aan het begin van elk level, of 'onderzoeksreis', word je in een bewegende capsule, zoals de observatie-jeeps van Jurassic World, geplaatst en naar Pokémon-territorium gestuurd. U bent altijd in beweging en heeft geen controle over uw voertuig. Vanaf daar heb je tot het einde van je route om tot 72 foto's te maken van alle wilde Pokémon die je onderweg tegenkomt.
Sommige zijn van nature fotogeniek, maar de meeste niet, en een paar Pokémon verbergen zich actief. De truc is om erachter te komen hoe je ze het beste kunt laten verschijnen en voor je kunt poseren; door ze lekkernijen te geven, muziek af te spelen of ze te laten gloeien met een speciale bol.
Het is in feite een reeks leuke kleine puzzels, waarbij je eerst elke Pokémon moet vinden die verborgen is in een level, en dan moet uitzoeken hoe je de meest fotogenieke hoeken het beste kunt ontdekken.
Aan het einde van elke run worden je foto's beoordeeld door de mentor van je personage, Professor Mirror, op basis van kader, achtergrond, inhoud en hoe dicht je bij je onderwerp bent gekomen. Het is eigenlijk geen slechte kindvriendelijke tutorial over de basiscompositie van foto's, wat me verbaasde.
Goede foto's worden geleidelijk beloond met meer manieren om ze te delen met je vrienden en op het online netwerk van de Switch, evenals de mogelijkheid om elk onderzoeksgebied te verbeteren, zodat je meer en betere fotomogelijkheden kunt vinden.
Het is een beetje repetitief omdat het veel van de ontwerpen van de niveaus recycleert terwijl de lokale Pokémon opnieuw wordt verdeeld, maar elke route heeft veel te ontdekken, afhankelijk van wanneer je ervoor kiest om te gaan. De nachtversie van elke kaart, waar je route aan alle kanten is omzoomd door adorabel slapende Pokémon, voelt als een reis naar een verha altje voor het slapengaan.
Geen ouders toegestaan
Pokémon heeft als franchise altijd op een raar punt gestaan tussen kinderamusement en een redelijk hardcore RPG. Kinderen houden van de schattige monsters; tieners en volwassenen vinden het leuk om die monsters op te bouwen tot moordmachines voor de kampioen.
Nieuwe Pokémon Snap daarentegen is rechtstreeks gericht op kinderen, met een verhaal dat rechtstreeks uit shonen-manga komt. Het kan uiteindelijk een toegangspoort zijn om hen te interesseren voor hobbyfotografie.
De aantrekkingskracht voor volwassenen hier, althans van waar ik zit, is de ontspanningswaarde. Nieuwe Pokémon Snap is misschien wel de meest chille game die Nintendo in jaren heeft uitgebracht, zo niet ooit. Hoewel het de irritante gewoonte heeft om je groove te verstoren door delen van de verhaallijn naar voren te brengen, is het eigenlijke fotografiegedeelte een reeks korte, rustige uitstapjes door de goed weergegeven wildernis.
Het kan helpen om redelijk goede reflexen te hebben, aangezien een paar van de Pokémon die ik tot nu toe heb gevonden goed verborgen, schichtig of beide tegelijk zijn (kijkend naar jou, Scorbunny), maar elke route is vast. Zodra je een Pokémon ziet, kun je anticiperen op het uiterlijk en er de volgende keer klaar voor zijn.
Ik heb in de regel nooit veel met Pokémon gehad, maar ik heb New Pokémon Snap uitgecheckt op zoek naar iets vrolijks om in mijn vrije tijd te spelen, en ik ben blij dat ik dat gedaan heb. Ik zou zo ver gaan om te zeggen dat het mijn favoriet is van de Pokémon-spellen die ik heb gespeeld, helemaal omdat ik hier alleen maar ben om deze vreemde wereld te verkennen die Nintendo heeft gecreëerd.
