Belangrijkste afhaalrestaurants
- Balan Wonderworld voelt als de moderne remaster van een 25 jaar oude game. Het is moeilijk te geloven dat het nieuw is.
- Het heeft een sterke negatieve buzz vanwege een beroemde mislukte demo, maar de winkelversie is een beetje opgeknapt.
- Als jij er niet van geniet, zullen je kinderen dat misschien wel doen.
Ik zou Balan Wonderworld waarschijnlijk leuker vinden als het de eerste videogame was die ik ooit had gespeeld.
Dat is geen opgraving. Wonderworld is een heldere en open 3D-platformgame, geregisseerd en mede geschreven door de oorspronkelijke maker van Sonic the Hedgehog, en ik zou kunnen zien dat kinderen of nieuwere gamers er veel uit halen.
Het is vrolijk, optimistisch op zijn manier, niet te complex en vol verborgen voorwerpen en uitdagingen die verkenning belonen. Ik zou dit spel zonder nadenken aan een 8-jarige geven.
Als volwassene die meer tijd aan videogames heeft besteed dan ik wil toegeven, brengt Balan Wonderworld me echter vooral in verwarring. Er is niets aan het spel dat ik niet zou vergeven hebben als ik het in 1997 had gespeeld, maar in 2021 komt het eruit alsof het opzettelijk de fouten van gisteren maakt.
Ik ben vooral dol op hoe je beloning voor het opruimen van elke wereld een korte reeks is waarin je triomfantelijk danst met de persoon die je net hebt geholpen.
Veiligheidsopmerking
Op het moment van schrijven wordt de eindbaas van Balan Wonderworld afgeluisterd en flitst hij fel tijdens het laatste gevecht op een manier die mogelijk een epileptische aanval zou kunnen veroorzaken. Als je van plan bent om de game te spelen, zorg er dan voor dat je de day-one patch installeert.
Beating Up Mind Goblins
Leo en Emma zijn een paar kinderen met sociale problemen die willekeurig het Balan Theater binnen strompelen. Zijn naamgenoot, Balan, is een magische harlekijn die diagnosticeert dat hun problemen "hun hart hebben verloren" en ze op een reis naar de "Wonderwereld" stuurt om te proberen ze te herstellen.
Leo en Emma komen terecht op een eiland dat wordt bewoond door kleine donzige klodders genaamd Tims. Dit is het "hub-niveau" van waaruit je 12 verschillende gebieden verkent, die elk de fobie van een andere persoon vertegenwoordigen.
Het eerste niveau is bijvoorbeeld een reis door de geest van een boer die bang is geworden voor tornado's nadat iemand zijn huis heeft verwoest; de tweede is het verhaal van een enthousiaste duiker die bijna verdronk nadat een vriendelijke dolfijn per ongeluk haar luchttank had afgeslagen.
In elke fase verzamel je Drops, een valuta die je aan Tims kunt geven om de functies van het eiland uit te breiden, en zoek je naar Balan-beelden, die worden gebruikt om het volgende niveau te ontgrendelen. Je komt ook af en toe een vijand tegen, navigeert over verschillende obstakels en versla zeer symbolische eindbazen.
Als Wonderworld één enkele gimmick heeft, zijn het de verschillende kostuums die je in elke fase kunt vinden. Elk geeft Leo en Emma een speciale vaardigheid, zoals een vlucht van korte duur, vuurademhaling of zwemmen, hoewel je je huidige kostuum wel verliest als je schade oploopt.
De vaardigheden van elk kostuum zijn cruciaal om elk level te voltooien, en je kunt geheimen in oude levels ontgrendelen door terug te gaan met nieuwe kostuums.
Tot nu toe, zo goed. Dit is een oude blauwdruk, maar hij is solide, en Balan Wonderworld heeft de charme over.
Ik ben vooral dol op hoe je beloning voor het opruimen van elke wereld een korte reeks is waarin je triomfantelijk danst met de persoon die je zojuist hebt geholpen, die vervolgens met een nieuw gevoel van doel terugkeert naar zijn leven. Het heeft die goede Psychonauts-smaak.
Als je één ding doet, doe het dan goed
Wat Wonderworld echter niet heeft, zijn responsieve bedieningselementen.
Zonder kostuums kun je niet veel anders doen dan springen, en zelfs de meeste vaardigheden van de kostuums gaan over het vergroten van je springvermogen. Dit is tenslotte een platformgame.
Als zodanig zou je verwachten dat het springen in Wonderworld goed aanvoelt, maar agressief doet het dat niet. Het is onnauwkeurig, zweverig en onhandig. Ik kon doormodderen, maar ik vreesde elke keer dat Wonderworld me vroeg om over een gat of op een bewegend platform te springen.
Dit is geen nieuw probleem. Ik speelde veel games zoals Wonderworld aan het eind van de jaren '90 en het begin van de jaren '00, toen 3D-platforming zich nog steeds voordeed, op de Saturn, PlayStation en Dreamcast. En uiteindelijk voelt Wonderworld als een verloren spel van een van die systemen, in plaats van een 2021-release voor de volledige prijs.
