Belangrijkste afhaalrestaurants
- Studies tonen aan dat Zoom-vermoeidheid professionals kan afschrikken van videoconferenties.
- Eenvoudige veranderingen zoals alleen audio-oproepen en het gebruik van externe camera's voor fysieke mobiliteit kunnen de vermoeidheid tegengaan.
- Aangezien er niet veel gepubliceerde onderzoeken zijn over Zoom-vermoeidheid specifiek, is het fenomeen nog steeds in ontwikkeling.
Te veel videoconferenties in het afgelopen jaar kunnen de oorzaak zijn van wat sommige onderzoekers 'Zoommoeheid' noemen.
Een recente studie gepubliceerd door Jeremy Bailenson, communicatieprofessor aan de Stanford University, stelt vast dat te veel Zoom-gebruik vermoeidheid kan veroorzaken. De aangehaalde redenen zijn onder meer: overmatige hoeveelheden close-up blikken, cognitieve belasting, verhoogde zelfevaluatie door naar video's van zichzelf te staren en beperkingen op fysieke mobiliteit.
Sinds Bailenson bestudeert hoe mensen virtueel met elkaar omgaan, zijn zijn argumenten gebaseerd op academische theorie en onderzoek. Hij zette enkele van zijn bevindingen uiteen in een collegiaal getoetst artikel en deelde enkele van de psychologische gevolgen van Zoom-vermoeidheid, theorieën die hij verder wil testen.
"Een onbedoeld gevolg van een gratis, robuust videoplatform is dat het moeilijker wordt om nee te zeggen tegen vergaderingen die je niet persoonlijk had kunnen bijwonen", vertelde Bailenson aan Lifewire in een e-mailinterview.
Bailensons argumenten voor zoomvermoeidheid
Bailenson moest Zoom-vermoeidheid bestuderen nadat hij in maart 2020 had deelgenomen aan een video-interview met een BBC-reporter. Hij zei dat hij een "aha-moment" had toen hij zich realiseerde hoe lastig het voor hem was om op te stappen een videogesprek voor een eenvoudig interview.
Ik neem veel Zoom-gesprekken aan met video uit (zoals verplicht voor alle deelnemers om gebruik te maken van de functie voor het delen van schermen)…
"Na ongeveer 10 minuten in Zoom realiseerde ik me dat er geen reden was om video te gebruiken," zei hij. "Nadat het gesprek was afgelopen, schreef ik meteen een opiniestuk over Zoom-vermoeidheid dat een paar dagen later in de Wall Street Journal werd gepubliceerd."
Zoommoeheid kan worden omschreven als vermoeidheid of burn-out door overmatig gebruik van het virtuele platform. Door de pandemie is de meerderheid van de wereld meer online gaan werken en communiceren, voornamelijk via videoconferenties.
Hoewel sommige onderzoeken aantonen dat videocommunicatie energie bespaart, eist het een grote tol voor de geestelijke gezondheid van veel professionals, die gewoon hun computercamera's niet meer willen aanzetten.
Bailenson heeft vier hoofdsuggesties over wat gebruikers en technologiebedrijven kunnen doen om een einde te maken aan dit probleem van burn-out.
Om het intensieve oogcontact te vermijden, stelt hij voor om Zoom uit de modus Volledig scherm te halen en het venster te verkleinen. Om te voorkomen dat je constant naar jezelf staart, wat sommige mensen ongemakkelijk vinden, stelt hij voor om je zelfbeeld te verbergen. Wat fysieke mobiliteit betreft, stelt Bailenson voor om meer op de hoogte te zijn van de kamers waarin videoconferenties plaatsvinden. (Zoom-gebruikers zouden bijvoorbeeld kunnen overwegen om een externe camera verder van het scherm af te gebruiken, zodat ze in een kamer kunnen ijsberen en bewegen.)
Ten slotte hebben mensen soms gewoon een mentale pauze nodig. Bailenson stelt voor dat gebruikers sommige vergaderingen met alleen audio in hun routines opnemen, zodat ze hun camera's kunnen uitschakelen en hun lichaam van de computer kunnen afwenden terwijl ze communiceren.
Techbedrijven kunnen helpen
Het groeiende gesprek over Zoom-vermoeidheid wordt steeds meer gericht op technologiebedrijven en roept hen op om hun platforms te herwerken naarmate het aantal gebruikers toeneemt.
Andere onderzoeken sluiten aan bij de argumenten van Bailenson en vertellen hoe de vermoeidheid ontstaat door de manier waarop gebruikers informatie verwerken via videogesprekken. Als technologiebedrijven zoals Zoom enkele veranderingen kunnen doorvoeren, zoals het consistent houden van ruimtelijke arrays, zei Bailenson, de snelheid waarmee gebruikers het gevoel hebben dat vermoeidheid kan afnemen.
"Implementeer een 'maximale hoofdgrootte' op het raster. Op deze manier ben je nooit dichtbij een enorm hoofd dat naar hen staart, " suggereerde Bailenson enkele wijzigingen voor virtuele videoconferentieplatforms.
"Dit is gemakkelijk, aangezien computervisie-algoritmen al weten waar je hoofd is; anders zouden ze de virtuele achtergrond niet kunnen veranderen."
Bestrijd overbelasting van videoconferenties
Terugkeren naar kantoor hangt voor de meeste mensen nog steeds in de lucht, dus professionals zullen voorlopig virtuele platforms blijven gebruiken om met hun collega's en klanten te communiceren. Toch kan het eenvoudig zijn om Zoom-vermoeidheid te vermijden.
Voor gesprekken waarvoor geen video nodig is, kunt u overwegen om in plaats daarvan te bellen en zelfs een wandeling te maken om de fysieke mobiliteit te vergroten. Zorg ervoor dat pauzes in je dag worden verwerkt en blokkeer misschien zelfs tijd om niet allemaal tegelijk te videobellen.
"Ik heb mijn videogesprekken teruggebracht van ongeveer negen uur per dag naar ongeveer 1,5 uur per dag", zei Bailenson. "Ik neem veel Zoom-gesprekken aan met video uit (zoals verplicht voor alle deelnemers om gebruik te maken van de functie voor het delen van schermen), neem veel zeer korte telefoontjes aan en zeg 'gewoon nee' tegen veel vergaderingen."
