Virtuele netwerkcomputing maakt het delen van desktops op afstand mogelijk, een vorm van externe toegang tot computernetwerken. VNC geeft de visuele desktopweergave van een andere computer weer en bestuurt die computer via een netwerkverbinding. Remote desktop-technologie zoals VNC loopt via thuiscomputernetwerken om toegang te krijgen tot een computer vanuit een ander deel van het huis of tijdens het reizen. Het is ook handig voor netwerkbeheerders in zakelijke omgevingen, zoals IT-afdelingen die op afstand problemen met systemen moeten oplossen.
Bottom Line
VNC is eind jaren negentig opgezet als een open-source onderzoeksproject. Verschillende mainstream remote desktop-oplossingen op basis van VNC kwamen vervolgens naar voren. Het oorspronkelijke VNC-ontwikkelteam produceerde een pakket met de naam RealVNC. Andere populaire derivaten waren UltraVNC en TightVNC. VNC ondersteunt alle moderne besturingssystemen.
Hoe VNC werkt
VNC werkt in een client/server-model en gebruikt een gespecialiseerd netwerkprotocol dat externe framebuffer wordt genoemd. VNC-clients (ook wel kijkers genoemd) delen gebruikersinvoer-toetsaanslagen, muisbewegingen, klikken en aanrakingen met de server.
VNC-servers vangen de inhoud van de lokale weergaveframebuffer op en delen deze terug naar de client, die vervolgens de invoer van de externe client in lokale invoer verta alt. Verbindingen via RFB gaan normaal gesproken naar TCP-poort 5900 op de server.
Alternatieven voor VNC
VNC-applicaties worden echter over het algemeen als langzamer beschouwd en bieden minder functies en beveiligingsopties dan nieuwere alternatieven.
Microsoft heeft de functionaliteit voor extern bureaublad in zijn besturingssysteem opgenomen, te beginnen met Windows XP. Met Windows Remote Desktop kan een Windows-computer externe verbindingsverzoeken ontvangen van compatibele clients.
Naast clientondersteuning ingebouwd in andere Windows-apparaten, kunnen iOS- en Android-tablets en -smartphones ook functioneren als Windows Remote Desktop-clients (maar niet als servers) met behulp van beschikbare apps.
In tegenstelling tot VNC dat zijn RFB-protocol gebruikt, gebruikt WRD het remote desktop-protocol. RDP werkt niet direct met framebuffers zoals RFB. In plaats daarvan splitst RDP een desktopscherm op in sets instructies om de framebuffers te genereren en verzendt het alleen die instructies via de externe verbinding. Het verschil in protocollen resulteert in WRD-sessies die minder netwerkbandbreedte gebruiken en beter reageren op gebruikersinteractie dan VNC-sessies. Dat betekent echter ook dat WRD-clients de daadwerkelijke weergave van het externe apparaat niet kunnen zien, maar in plaats daarvan moeten werken met hun eigen afzonderlijke gebruikerssessie.
Google heeft Chrome Remote Desktop en zijn eigen Chromoting-protocol ontwikkeld om Chrome OS-apparaten te ondersteunen, vergelijkbaar met Windows Remote Desktop. Apple heeft het RFB-protocol uitgebreid met extra beveiligings- en bruikbaarheidsfuncties om zijn eigen Apple Remote Desktop-oplossing voor macOS-apparaten te creëren. Een app met dezelfde naam stelt iOS-apparaten in staat om als externe clients te functioneren. Onafhankelijke softwareleveranciers hebben ook tal van andere externe bureaubladtoepassingen van derden ontwikkeld.
