Een partitie kan worden gezien als een divisie of "onderdeel" van een echte harde schijf.
Een partitie is eigenlijk slechts een logische scheiding van de hele schijf, maar het lijkt alsof de verdeling meerdere fysieke schijven creëert.
Sommige termen die u aan een partitie zult zien, zijn primaire, actieve, uitgebreide en logische partities. Hieronder meer hierover.
Partities worden soms ook schijfpartities genoemd en wanneer iemand het woord station gebruikt, bedoelen ze meestal een partitie waaraan een stationsletter is toegewezen.
Hoe partitioneert u een harde schijf?
In Windows wordt de basispartitionering van de harde schijf gedaan via het hulpprogramma Schijfbeheer.
Zie Een harde schijf partitioneren in Windows voor gedetailleerde stappen voor het maken van een partitie in elke versie van Windows.
Geavanceerd partitiebeheer, zoals het uitbreiden en verkleinen van partities, het samenvoegen van partities, enz., kan niet worden gedaan in Windows, maar kan worden gedaan met speciale partitiebeheersoftware. We houden bijgewerkte beoordelingen van deze tools bij in onze lijst met gratis schijfpartitiesoftware.
Blijf lezen om meer te weten te komen over waarom je partities zou kunnen bouwen en om de verschillende soorten partities te begrijpen die kunnen worden aangemaakt.
Wat is het doel van een partitie?
Het opdelen van een harde schijf in partities is om een aantal redenen handig, maar is noodzakelijk voor ten minste één: om de schijf beschikbaar te maken voor een besturingssysteem.
Als je bijvoorbeeld een besturingssysteem zoals Windows installeert, is een deel van het proces het definiëren van een partitie op de harde schijf. Deze partitie dient om een gebied van de harde schijf te definiëren die Windows kan gebruiken om al zijn bestanden te installeren, vanaf de hoofdmap naar beneden. In Windows-besturingssystemen wordt aan deze primaire partitie gewoonlijk de stationsletter "C" toegewezen.
Naast de C-schijf bouwt Windows tijdens de installatie vaak automatisch andere partities, ook al krijgen ze zelden een stationsletter. In Windows 11 is bijvoorbeeld een herstelpartitie met een set hulpprogramma's genaamd Geavanceerde opstartopties geïnstalleerd, zodat u problemen kunt oplossen die zich kunnen voordoen op de hoofdschijf C.
Een andere veel voorkomende reden om een partitie aan te maken, is dat je meerdere besturingssystemen op dezelfde harde schijf kunt installeren, zodat je kunt selecteren welke je wilt starten, een situatie die dual-booting wordt genoemd. U kunt Windows en Linux gebruiken, of Windows 11 en Windows 10, of zelfs drie of vier verschillende besturingssystemen.
Meer dan één partitie is een absolute noodzaak voor het uitvoeren van meer dan één besturingssysteem, omdat de besturingssystemen de partities als afzonderlijke schijven zullen zien, waardoor de meeste problemen met elkaar worden vermeden. Meerdere partities betekent dat u kunt voorkomen dat u meerdere harde schijven hoeft te installeren om alleen maar de mogelijkheid te hebben om naar een ander besturingssysteem op te starten.
Harde-schijfpartities kunnen ook worden gemaakt om bestanden te helpen beheren. Hoewel de verschillende partities nog steeds allemaal op dezelfde fysieke schijf staan, is het vaak handig om een partitie te hebben die speciaal is gemaakt voor foto's, video's of softwaredownloads in plaats van ze op te slaan in afzonderlijke mappen binnen dezelfde partitie.
Hoewel tegenwoordig minder gebruikelijk dankzij betere gebruikersbeheerfuncties in Windows, kunnen meerdere partities ook worden gebruikt om gebruikers te ondersteunen die een computer delen en bestanden gescheiden willen houden en ze gemakkelijk met elkaar willen delen.
Een andere, relatief veel voorkomende reden waarom u een partitie zou kunnen maken, is om de besturingssysteembestanden te scheiden van persoonlijke gegevens. Met uw waardevolle, persoonlijke bestanden op een andere schijf, kunt u Windows opnieuw installeren na een grote crash en nooit in de buurt komen van de gegevens die u wilt behouden.
Dit voorbeeld van persoonlijke gegevenspartitie maakt het ook heel eenvoudig om een spiegelbeeld te maken van een werkkopie van uw systeempartitie met back-upsoftware. Dit betekent dat u twee afzonderlijke back-ups kunt maken, één voor uw werkende besturingssysteem en één voor uw persoonlijke gegevens, die elk onafhankelijk van elkaar kunnen worden hersteld.
Primaire, uitgebreide en logische partities
Elke partitie waarop een besturingssysteem is geïnstalleerd, wordt een primaire partitie genoemd. Het partitietabelgedeelte van een master-opstartrecord staat maximaal vier primaire partities op een enkele harde schijf toe.
Hoewel er vier primaire partities kunnen bestaan, wat betekent dat er in totaal vier verschillende besturingssystemen op dezelfde harde schijf kunnen worden opgestart, mag slechts één van de partities op elk moment "actief" zijn, wat betekent dat dit het standaard besturingssysteem is waarop de computer opstart. Deze partitie wordt de actieve partitie genoemd.
Eén (en slechts één) van de vier primaire partities kan worden aangewezen als een uitgebreide partitie. Dit betekent dat een computer maximaal vier primaire partities of drie primaire partities en één uitgebreide partitie kan hebben. Een uitgebreide partitie kan op zichzelf geen gegevens bevatten. In plaats daarvan is een uitgebreide partitie gewoon de naam die wordt gebruikt om een container te beschrijven die andere partities bevat die wel gegevens bevatten, die logische partities worden genoemd.
Blijf bij ons…
Er is geen limiet aan het aantal logische partities die een schijf kan bevatten, maar ze zijn alleen beperkt tot gebruikersgegevens, niet tot besturingssystemen zoals bij een primaire partitie. Een logische partitie is wat u zou maken om dingen zoals films, software, programmabestanden, enz. op te slaan.
Een harde schijf heeft bijvoorbeeld over het algemeen een primaire, actieve partitie waarop Windows is geïnstalleerd en vervolgens een of meer logische partities met andere bestanden zoals documenten, video's en persoonlijke gegevens. Uiteraard verschilt dit van computer tot computer.
Meer informatie over partities
Partities van fysieke harde schijven moeten worden geformatteerd en een bestandssysteem moet worden ingesteld (wat een proces van het formatteren is) voordat er gegevens op kunnen worden opgeslagen.
Omdat partities verschijnen als een unieke schijf, kunnen ze elk hun eigen stationsletter krijgen, zoals C voor de partitie waarop Windows gewoonlijk wordt geïnstalleerd. Zie Hoe wijzig ik een stationsletter in Windows? voor meer hierover.
Normaal gesproken, wanneer een bestand van de ene map naar de andere onder dezelfde partitie wordt verplaatst, verandert alleen de verwijzing naar de locatie van het bestand, wat betekent dat de bestandsoverdracht bijna onmiddellijk plaatsvindt. Omdat partities echter van elkaar gescheiden zijn, zoals meerdere harde schijven, vereist het verplaatsen van bestanden van de ene partitie naar de andere dat de daadwerkelijke gegevens worden verplaatst, en zal het meer tijd kosten om de gegevens over te brengen.
Partities kunnen worden verborgen, versleuteld en beveiligd met een wachtwoord met gratis schijfversleutelingssoftware.
FAQ
Hoe voeg je schijfpartities samen?
Om twee partities samen te voegen, opent u het hulpprogramma Schijfbeheer (Windows+ x > Schijfbeheer), klik met de rechtermuisknop op het station dat u wilt verwijderen en selecteer Volume verwijderen om de schijfruimte te wijzigen in Niet-toegewezen. Klik vervolgens met de rechtermuisknop op de schijf die u wilt uitbreiden, selecteer Extend Volume en volg de instructies.
Wat is de maximale partitiegrootte die NTFS ondersteunt op een dynamische schijf?
De maximale partitiegrootte van NTFS hangt af van de kleinste clustergrootte. Standaard ondersteunt NTFS harde schijven tot iets minder dan 16 EB en individuele bestanden tot iets minder dan 256 TB.
