Een netwerkprotocol omvat alle regels en conventies voor communicatie tussen netwerkapparaten, inclusief manieren waarop apparaten elkaar kunnen identificeren en verbindingen met elkaar kunnen maken. Er zijn ook opmaakregels die specificeren hoe gegevens worden verpakt in verzonden en ontvangen berichten.
Sommige protocollen bevatten ook berichtbevestiging en gegevenscompressie voor betrouwbare en krachtige netwerkcommunicatie.
Over protocollen
Zonder protocollen zouden apparaten niet in staat zijn om de elektronische signalen te begrijpen die ze via netwerkverbindingen naar elkaar verzenden.
Moderne protocollen voor computernetwerken gebruiken over het algemeen pakketschakeltechnieken om berichten te verzenden en ontvangen in de vorm van pakketten, dit zijn berichten die zijn onderverdeeld in stukjes die worden verzameld en weer in elkaar gezet op hun bestemming. Er zijn honderden computernetwerkprotocollen ontwikkeld, elk ontworpen voor specifieke doeleinden en omgevingen.
Internetprotocollen
De Internet Protocol (IP)-familie bevat een reeks verwante en veelgebruikte netwerkprotocollen. Naast het internetprotocol kunnen protocollen van een hoger niveau, zoals TCP, UDP, HTTP en FTP, worden geïntegreerd met IP om extra mogelijkheden te bieden.
Evenzo bestaan internetprotocollen op een lager niveau, zoals ARP en ICMP, naast IP. Over het algemeen werken protocollen op een hoger niveau in de IP-familie samen met toepassingen zoals webbrowsers, terwijl protocollen op een lager niveau samenwerken met netwerkadapters en andere computerhardware.
Bottom Line
Draadloze netwerken zijn gemeengoed geworden vanwege Wi-Fi, Bluetooth en LTE. Netwerkprotocollen die zijn ontworpen voor gebruik op draadloze netwerken, moeten mobiele apparaten met roaming ondersteunen en problemen zoals variabele gegevenssnelheden en netwerkbeveiliging oplossen.
Netwerkrouteringsprotocollen
Routingprotocollen zijn speciale protocollen die speciaal zijn ontworpen voor gebruik door netwerkrouters op internet. Een routeringsprotocol kan andere routers identificeren, de paden (routes genoemd) tussen bronnen en bestemmingen van netwerkberichten beheren en dynamische routeringsbeslissingen nemen. Veelgebruikte routeringsprotocollen zijn EIGRP, OSPF en BGP.
Hoe netwerkprotocollen worden geïmplementeerd
Moderne besturingssystemen bevatten ingebouwde softwareservices die ondersteuning bieden voor sommige netwerkprotocollen. Toepassingen zoals webbrowsers bevatten softwarebibliotheken die de protocollen op hoog niveau ondersteunen die nodig zijn om die toepassing te laten functioneren. Voor sommige lagere TCP/IP- en routeringsprotocollen wordt ondersteuning geïmplementeerd in directe hardware (siliciumchipsets) voor verbeterde prestaties.
Elk pakket dat via een netwerk wordt verzonden en ontvangen, bevat binaire gegevens (enen en nullen die de inhoud van elk bericht coderen). De meeste protocollen voegen een kleine kop toe aan het begin van elk pakket om informatie op te slaan over de afzender van het bericht en de beoogde bestemming. Sommige protocollen voegen aan het einde ook een voettekst toe. Elk netwerkprotocol kan berichten van zijn eigen soort identificeren en de kop- en voetteksten verwerken als onderdeel van het verplaatsen van gegevens tussen apparaten.
Een groep netwerkprotocollen die op hogere en lagere niveaus samenwerken, wordt vaak een protocolfamilie genoemd. Studenten van netwerken leren traditioneel over het OSI-model dat conceptueel netwerkprotocolfamilies in specifieke lagen organiseert voor onderwijsdoeleinden.
