Professionele fotografen vertrouwen op het diafragma om de hoeveelheid licht te regelen die door de beeldsensor van de camera gaat. De term verwijst naar de iris in de cameralens die opent of sluit om verschillende lichtniveaus toe te laten. Het diafragma van de camera wordt gemeten in f-stops.
Diafragmaregeling vervult twee essentiële functies op een digitale spiegelreflexcamera. Naast het beheren van de hoeveelheid licht die door de lens gaat, wat leidt tot helderdere of donkerdere beelden, regelt het ook de scherptediepte, wat een technische term is voor hoe scherpe of wazige objecten voorbij het object in het midden van de focus van de camera verschijnen.
Het bereik van F-stops
F-stops gaan door een enorm bereik, vooral op DSLR-lenzen. Uw minimale en maximale f-stopnummers zijn echter afhankelijk van de kwaliteit van uw lens. De beeldkwaliteit kan afnemen als je een klein diafragma instelt, dus fabrikanten beperken het minimale diafragma van sommige lenzen.
De meeste lenzen zullen op zijn minst variëren van f3.5 tot f22, maar het f-stopbereik dat bij verschillende lenzen wordt gezien, kan variëren van f1.2 tot f45.
Diafragma en scherptediepte
Laten we eerst beginnen met de eenvoudigste functie van het diafragma: controle over de scherptediepte van uw camera.
Scherptediepte betekent simpelweg hoeveel van je afbeelding in focus is rond je onderwerp. Een kleine scherptediepte maakt je hoofdonderwerp scherp, terwijl al het andere op de voorgrond en achtergrond wazig is. Een grote scherptediepte houdt al je afbeeldingen scherp over de hele diepte.
Gebruik een kleine scherptediepte voor het fotograferen van dingen zoals sieraden en een grote scherptediepte voor landschappen. Er is echter geen vaste regel, en veel over het kiezen van de juiste scherptediepte komt voort uit je eigen persoonlijke instinct wat het beste bij je onderwerp past.
Een kleine scherptediepte wordt weergegeven door een klein f-stopgetal. F1.4 is bijvoorbeeld een klein getal en geeft je een kleine scherptediepte. Een grote scherptediepte wordt weergegeven door een groot getal, zoals f22.
Diafragma en belichting
Als we het hebben over een "klein" diafragma, zal de relevante f-stop een groter getal zijn. Daarom is f22 een klein diafragma, terwijl f1.4 een groot diafragma is. Bij f1.4 staat de iris wijd open en laat veel licht door. Het is daarom een groot diafragma.
Een andere manier om deze relatie te onthouden, is te herkennen dat diafragma eigenlijk betrekking heeft op een vergelijking waarbij de brandpuntsafstand wordt gedeeld door de diafragmadiameter. Als u bijvoorbeeld een lens van 50 mm hebt en de iris wijd open staat, heeft u mogelijk een gat met een diameter van 25 mm. Daarom is 50 mm gedeeld door 25 mm gelijk aan 2. Dit verta alt zich in een f-stop van f2. Als het diafragma kleiner is (bijvoorbeeld 3 mm), dan geeft 50 delen door 3 ons een f-stop van f16.
Het veranderen van diafragma's wordt "diafragmeren" genoemd (als u het diafragma kleiner maakt) of "openen".
De relatie tussen diafragma en sluitertijd en ISO
Aangezien het diafragma de hoeveelheid licht regelt die door de lens op de sensor van de camera v alt, heeft dit invloed op de belichting van een afbeelding. De sluitertijd heeft op zijn beurt ook een effect op de belichting, omdat het een maat is voor de tijd dat de sluiter van de camera open is.
Deze evenwichtsoefening tussen diafragma, sluitertijd en ISO wordt de "ijzeren driehoek" van fotografie genoemd.
Als je een kleine scherptediepte wilt en bijvoorbeeld een diafragma van f2.8 hebt gekozen, dan zal je sluitertijd relatief snel moeten zijn zodat de sluiter niet lang open staat, waardoor de afbeelding om te overbelichten.
Met een snelle sluitertijd (zoals 1/1000) kun je actie bevriezen, terwijl een lange sluitertijd (bijvoorbeeld 30 seconden) nachtfotografie zonder kunstlicht mogelijk maakt. Alle belichtingsinstellingen worden bepaald door de hoeveelheid licht die beschikbaar is. Als de scherptediepte je grootste zorg is, pas dan de sluitertijd dienovereenkomstig aan.
Verander in combinatie met deze relatie de ISO van je camera om te helpen bij de lichtomstandigheden. Een hogere ISO (weergegeven door een hoger getal) ondersteunt fotograferen bij weinig licht zonder dat de sluitertijd en diafragma-instellingen hoeven te worden gewijzigd. Een hogere ISO-instelling verhoogt echter de korrel (bekend als "ruis" in digitale fotografie), en beeldverslechtering kan duidelijk worden.
