Hoewel Bluetooth-technologie een gebruikelijke manier biedt om te genieten van draadloze audio via luidsprekers en hoofdtelefoons, hebben sommige mensen bezwaar tegen Bluetooth omdat u vanuit het oogpunt van geluidskwaliteit beter af bent met het kiezen van een van de op Wi-Fi gebaseerde draadloze technologieën zoals AirPlay, DLNA, Play-Fi of Sonos. Hoewel dat begrip over het algemeen correct is, komt er meer kijken bij het gebruik van Bluetooth dan op het eerste gezicht lijkt.
Een beetje over Bluetooth
Bluetooth is oorspronkelijk niet gemaakt voor audio-entertainment, maar om telefoonheadsets en luidsprekertelefoons aan te sluiten. Het is ook ontworpen met een zeer smalle bandbreedte, waardoor het gedwongen wordt datacompressie toe te passen op een audiosignaal. Hoewel dit ontwerp prima geschikt is voor telefoongesprekken, is het niet ideaal voor muziekweergave. Niet alleen dat, maar de Bluetooth zou deze compressie kunnen toepassen bovenop datacompressie die mogelijk al bestaat, zoals van digitale audiobestanden of bronnen die via internet worden gestreamd. Maar een belangrijk ding om te onthouden is dat een Bluetooth-systeem deze extra compressie niet hoeft toe te passen.
Dit is waarom: alle Bluetooth-apparaten moeten Low Complexity Subband Coding ondersteunen. Bluetooth-apparaten kunnen echter ook optionele codecs ondersteunen, die u kunt vinden in de Bluetooth Advanced Audio Distribution Profile-specificatie. De vermelde optionele codecs zijn: MPEG 1 & 2 Audio, MPEG 3 & 4, ATRAC en aptX. ATRAC is een codec die voornamelijk werd gebruikt in Sony-producten, met name in het digitale opnameformaat MiniDisc.
Het bekende MP3-formaat is eigenlijk MPEG-1 Layer 3, dus MP3 v alt onder de specificatie als een optionele codec.
Optionele codecs
De officiële Bluetooth-standaard, in paragraaf 4.2.2, stelt: "Het apparaat ondersteunt mogelijk ook optionele codecs om de bruikbaarheid te maximaliseren. Wanneer zowel SRC als SNK dezelfde optionele codec ondersteunen, kan deze codec worden gebruikt in plaats van Verplicht codec."
In dit document verwijst SRC naar het bronapparaat en verwijst SNK naar het gootsteen- (of bestemmings)apparaat. Dus de bron zou je smartphone, tablet of computer zijn, en de gootsteen zou je Bluetooth-luidspreker, koptelefoon of ontvanger zijn.
Door het ontwerp voegt Bluetooth niet per se extra datacompressie toe aan materiaal dat al is gecomprimeerd. Als zowel de source- als de sink-apparaten de codec ondersteunen die wordt gebruikt om het originele audiosignaal te coderen, kan de audio zonder wijziging worden verzonden en ontvangen. Dus als je naar MP3- of AAC-bestanden luistert die je op je smartphone, tablet of computer hebt opgeslagen, hoeft Bluetooth de geluidskwaliteit niet te verminderen als beide apparaten dat formaat ondersteunen.
Deze regel is ook van toepassing op internetradio en streaming muziekdiensten die zijn gecodeerd in MP3 of AAC, wat veel van wat tegenwoordig beschikbaar is, dekt. Sommige muziekdiensten experimenteren echter met andere formaten, zoals hoe Spotify de Ogg Vorbis-codec gebruikt.
Maar volgens Bluetooth SIG, de organisatie die Bluetooth licenties geeft, blijft compressie voorlopig de norm. Dat komt vooral omdat de telefoon niet alleen muziek moet kunnen verzenden, maar ook beltonen en andere oproepgerelateerde meldingen. Toch is er geen reden waarom een fabrikant niet zou kunnen overschakelen van SBC naar MP3- of AAC-compressie als het Bluetooth-ontvangstapparaat dit ondersteunt. Dus de meldingen zouden de compressie hebben toegepast, maar MP3- of AAC-bestanden zouden ongewijzigd doorgaan.
Hoe zit het met aptX?
De kwaliteit van stereogeluid via Bluetooth is in de loop van de tijd verbeterd. De huidige aptX-codec, die op de markt wordt gebracht als een upgrade van de verplichte SBC-codec, levert "CD-achtige" audiokwaliteit via draadloze Bluetooth. Onthoud dat zowel de Bluetooth-bron als de sink-apparaten de aptX-codec moeten ondersteunen om hiervan te kunnen profiteren. Maar als je MP3- of AAC-materiaal afspeelt, is het misschien beter voor de fabrikant om het natuurlijke formaat van het originele audiobestand te gebruiken zonder extra hercodering via aptX of SBC.
De meeste Bluetooth-audioproducten worden niet gebouwd door het bedrijf waarvan de werknemers hun merk dragen, maar door een originele ontwerpfabrikant waar je nog nooit van hebt gehoord. En de Bluetooth-ontvanger die in een audioproduct wordt gebruikt, is waarschijnlijk niet gemaakt door de ODM, maar door weer een andere fabrikant. Hoe complexer een digitaal product is, en als er meer technici aan werken, hoe groter de kans dat niemand alles weet over wat er werkelijk in het apparaat gebeurt. Het ene formaat kan gemakkelijk worden getranscodeerd naar het andere, en je zou het nooit weten omdat bijna geen Bluetooth-ontvangstapparaat je zal vertellen wat het inkomende formaat is.
CSR, het bedrijf dat eigenaar is van de aptX-codec, beweert dat het aptX-compatibele audiosignaal transparant wordt geleverd via de Bluetooth-link. Hoewel aptX een type compressie is, wordt verondersteld dat het werkt op een manier die de geluidskwaliteit niet sterk beïnvloedt in vergelijking met andere compressiemethoden. De aptX-codec maakt gebruik van een speciale techniek voor het verminderen van de bitsnelheid die de volledige frequentie van de audio repliceert, terwijl de gegevens draadloos door de Bluetooth-"pijp" passen. De gegevenssnelheid is gelijk aan die van een muziek-cd (16-bit/44 kHz), vandaar dat het bedrijf aptX gelijkstelt aan "cd-achtig" geluid.
Factoren voorbij codecs
Elke stap in de audioketen heeft invloed op de uitvoer van geluid. Codecs en draadloze standaarden moeten werken met hardware die al dan niet is ontworpen om uitvoer van hoge kwaliteit te leveren.
De aptX-codec kan hoofdtelefoons en luidsprekers van lagere kwaliteit, audiobestanden en bronnen met een lagere resolutie of de wisselende mogelijkheden van digitaal-naar-analoog-converters in apparaten niet compenseren. Er moet ook rekening worden gehouden met de luisteromgeving. Welke betrouwbaarheidswinst ook wordt behaald via Bluetooth met aptX, kan worden verdoezeld door ruis, zoals lopende apparaten, het HVAC-systeem, autoverkeer of gesprekken in de buurt. Met dat in gedachten kan het de moeite waard zijn om Bluetooth-luidsprekers te kiezen op basis van functies en hoofdtelefoons op basis van comfort in plaats van codec-compatibiliteit.
Hoewel Bluetooth, zoals gewoonlijk geïmplementeerd, de audiokwaliteit in verschillende mate verslechtert, hoeft dit niet. Het is in de eerste plaats aan de apparaatfabrikanten om Bluetooth te gebruiken op een manier die de geluidskwaliteit het minst - of liever helemaal niet - vermindert. Dan moet je bedenken dat de subtiele verschillen tussen audiocodecs moeilijk te horen kunnen zijn, zelfs op een echt goed systeem. In de meeste situaties heeft Bluetooth geen significante invloed op de geluidskwaliteit van een audioapparaat. Maar als je ooit reserveringen hebt en alle twijfel weg wilt nemen, kun je altijd van muziek genieten door bronnen aan te sluiten met een audiokabel.
