In design is een naamregel een korte zin die de naam van de auteur van een artikel in een publicatie aangeeft. Gebruikt in kranten, tijdschriften, blogs en andere publicaties, vertelt de naamregel de lezer wie het stuk heeft geschreven.
Naast het geven van krediet waar krediet verschuldigd is, voegt een naamregel een niveau van legitimiteit toe aan het artikel; als een stuk een naamregel heeft van een ervaren schrijver met een goede reputatie, is dat een teken van geloofwaardigheid voor de lezer.
Bylines in online artikelen
Wanneer de naamregel in een artikel op een website verschijnt, gaat deze vaak vergezeld van een hyperlink naar de website van de schrijver, het e-mailadres of de social media-handle, of zelfs naar een andere webpagina op diezelfde site die vol staat met informatie over die schrijver.
Dit is niet noodzakelijk een standaardpraktijk; als een schrijver een freelancer is of niet in dienst is bij de publicatie in kwestie, is er mogelijk geen verplichting om naar zijn externe werk te linken.
Bylines in kranten en andere publicaties
Bylines op papier verschijnen meestal na de kop of subkop van een artikel, maar vóór de datumregel of de hoofdtekst. Het wordt bijna altijd voorafgegaan door het woord "door" of een andere bewoording die aangeeft dat de informatie de naam van de auteur is.
Verschil tussen bylines en taglines
Een naamregel moet niet worden verward met een slogan, die meestal onderaan een artikel verschijnt.
Wanneer een auteursvermelding aan het einde van het artikel verschijnt, soms als onderdeel van een mini-bio van de auteur, wordt dit meestal een slogan genoemd. Taglines dienen over het algemeen als aanvulling op bylines. Meestal is de bovenkant van een artikel geen plaats waar een publicatie veel visuele rommel wil, dus zaken als datums of het expertisegebied van de schrijver worden bewaard voor het tagline-gebied aan het einde van de kopie.
Een slogan kan worden gebruikt als een tweede schrijver (anders dan die in de naamregel) heeft bijgedragen aan een artikel, maar niet verantwoordelijk was voor het grootste deel van het werk. Taglines kunnen ook worden gebruikt om aanvullende informatie over de auteur te verstrekken, zoals zijn of haar e-mailadres of telefoonnummer.
Als de slogan onderaan het artikel staat, gaat deze meestal vergezeld van een paar zinnen die de referenties of biografie van de schrijver aangeven. Gewoonlijk is de naam van de auteur vetgedrukt of in een groot lettertype en wordt deze van de hoofdtekst onderscheiden door een kader of andere afbeeldingen.
Het uiterlijk van een naamregel
De naamregel is een eenvoudig element. Het onderscheidt zich van de kop en de hoofdtekst en moet apart worden geplaatst, maar vereist geen prominent ontwerpelement zoals een kader of een groot lettertype.
Hier zijn enkele naamregelvoorbeelden:
- Door John Q. Public
- Geschreven door John Q. Public
- John Doe, politiek correspondent
- John Doe, zoals verteld aan John Q. Public
- Door John Doe, MD
Als je een stijl hebt gekozen - lettertype, grootte, gewicht, uitlijning en opmaak - voor naamregels in de publicatie waaraan je werkt, moet je consistent zijn. Je naamregels moeten er uniform uitzien en onopvallend zijn, tenzij er een dwingende reden is om de naam van de schrijver prominent te markeren.
