Belangrijkste afhaalrestaurants
- Axiom Verge 2 voelt zelfverzekerder aan dan het originele spel, met een soepeler verloop naar verkenning en actie.
- Het heeft echter alle uitdagingen van het origineel, en je zou er goed aan doen om noten bij te houden terwijl je speelt.
- Het werd verrassend gelanceerd tijdens een Nintendo-persconferentie op 11 augustus, dus zelfs veel van zijn grootste fans moeten zich nog realiseren dat het uit is.
Er is veel over Axiom Verge 2 dat ik denk te waarderen, vooral omdat ik veel videogames speel.
De gamer-nerdterm voor dit soort games is 'Metroidvania', een samentrekking van de twee beroemdste inzendingen in dit specifieke subgenre. Het zijn actie-avonturengames gericht op verkenning, waarbij je je langzaam een weg baant naar elke hoek van een uitgestrekte kaart met een open einde vol gevaren en schatten.
Net als zijn voorganger, de indie-megahit Axiom Verge uit 2015 (die je niet eerst hoeft te spelen), neigt AV2 meer naar de Metroid dan de - Vania. Je bent vaak alleen, meestal kansloos, en hebt meestal meer vragen dan antwoorden, behalve dat je geen tijd hebt om ze te stellen, omdat je op een bepaald moment tot de heupen zit in vreemde, boze robots.
Het is een moeilijke, twijfelachtig eerlijke ervaring die niettemin goed is om je langzaam verder in zijn wereld te brengen. Het is niet zo direct als de eerste AV, die je binnen de eerste 20 minuten een half dozijn vreemde buitenaardse wapens en krachten geeft, maar maakt het goed met vloeiende bewegingen, interessante omgevingen en een reeks mysteries die er een ontrollen verleidelijk stuk tegelijk.
Lokale CEO letterlijk te boos om te sterven
Indra Chaudhari's dochter is vermist, net als de rest van de wetenschappers op haar onderzoeksstation op Antarctica. Indra, de controversiële CEO van een internationaal conglomeraat, vliegt zelf naar het station om het te onderzoeken. De wetenschappers blijken per ongeluk een portaal naar een andere wereld te hebben geopend, die Indra ontdekt door er doorheen te strompelen.
Die wereld, die al dan niet een alternatieve aarde zou kunnen zijn, is nog steeds getekend door een oude oorlog, met vijandige mutanten en afvallige gevechtsdroids die de ruïnes besluipen. Een van de overgebleven wapens uit die oorlog, een bewuste zwerm nanotechnologie, infecteert Indra om haar leven te redden. Dat geeft Indra ook de kracht die ze nodig heeft om te overleven, terwijl ze haar zoektocht naar haar dochter voortzet, maar haar een pion maakt in een gevecht waar ze niets van af weet.
Ik denk dat dat in ieder geval het verhaal is. Een van de meest interessante dingen van AV2 is dat het zijn best doet om elke vorm van expositie te vermijden. Indra kent haar eigen verhaal en vertelt het nooit aan iemand anders, dus het is aan jou om haar motivaties uit de context te halen. Je krijgt op elk moment precies genoeg informatie om meer te willen, wat het verhaal van AV2 een unieke impuls geeft.
Het is een van de dingen waardoor ik na het eerste uur bleef spelen. AV2 plaatst je in het begin direct achter de eight-ball, waar je in feite een wraakzuchtige moeder bent met een oude ijsbijl tegen een oneindig leger laserdroids. Elk gevecht is potentieel dodelijk, en hoewel AV2 bijna geen doodstraf oplegt, kan het frustrerend zijn.
Het is ook, zoals ik relatief laat ontdekte, onnodig. AV2 is zo gebouwd dat de meeste, zo niet alle gevechten erin niet verplicht zijn. Zelfs zijn bazen zijn gewoon bijzonder grote robots, die je kunt vernietigen, hacken of ontwijken volgens je persoonlijke voorkeur.
Afwijkingen van het gemiddelde
Dat is een groter probleem dan het lijkt.
"Metroidvania's" zijn van nature formeel. Je verkent de kaart, vindt obstakels voor je voortgang en verzamelt tools, vaardigheden en middelen om die obstakels te omzeilen. Je weet vanaf het begin wat er gaat komen. Het is een van mijn game-equivalenten voor troostma altijd.
AV2 speelt echter met veel van die verwachtingen. Het gevecht is optioneel, de kaart is dodelijk, en het deelt de liefde van de eerste AV om je zonder waarschuwing in bodemloze putten te gooien.
Je speelt ook twee personages tegelijk zodra Indra de kracht vindt om een klein dronemaatje te maken en te besturen. De drone heeft minder gezondheid, maar krijgt al snel meer mobiliteit en traversale vaardigheden dan Indra ooit zal doen. Dat omvat een grijphaak die lastig maar leuk is om te gebruiken, vooral als je de mogelijkheid krijgt om jezelf erin te laden als een katapult.
Het is een moeilijk eerste uur en ik heb de game nu een paar keer per ongeluk "soft-locked", maar over het algemeen is AV2 een positieve ervaring. Het is uitdagend, kleurrijk, raar en doet niet veel van wat je zou verwachten.
Ik vraag me af hoe aantrekkelijk Axiom Verge 2 zou zijn voor iemand die nog niet de helft van zijn leven heeft gebrand aan games zoals deze, maar de manier waarop het opzettelijk reageert op zijn genre is misschien wel mijn favoriete ding eraan.
