Belangrijkste afhaalrestaurants
- De M11 kost $9.000 voor alleen de carrosserie.
- Leica heeft eindelijk die stomme bodemplaat vervangen door een opklapbare deur.
-
Het handmatige meetzoekersysteem worstelt met sensoren met een superhoge resolutie.
Leica's nieuwste camera uit de M-serie kost $ 9.000. Dat is zonder lens en meer dan $ 2k meer dan de M10 bij de lancering. En toch zal het waarschijnlijk net zo goed, zo niet beter, verkopen dan ooit.
Leica weet dat haar kernpubliek meer geïnteresseerd is in weergave en uiterlijk dan in hightech. Ze vinden het geweldig dat deze afstandsmeters in oude stijl er net zo uitzien en werken als de oude filmcamera's van Leica. Maar omdat dit onveranderlijke traditionalisme een kenmerk is, stelt het een dilemma voor: hoe kan Leica mensen op de gebruikelijke upgradecyclus voor digitale goederen houden als er niet veel verandert?
"[Je] koopt een M-body voor de luxe. Nu is er niets mis met het kopen van een M vanwege hun uitstekende pasvorm en afwerking, maar laten we onszelf hier niet voor de gek houden over wat de belangrijkste attractie is. de aantrekkingskracht komt neer op het uiterlijk en het gevoel, alles wat dat belemmert, wordt een groter probleem dan, laten we zeggen, een gewoon Canon-werkpaard ", schrijft gadgetfan en commentator Velvet Spaceman op het forum van The Verge.
Kleine wijzigingen
Het is een moeilijk probleem. Verander niets, en waarom zou iemand het oude model vervangen? Zeker voor de prijs van een kleine auto. Maar verander te veel, en je knoeit met de grondbeginselen. Centraal staat de pretentie dat een Leica een camera is die een leven lang meegaat. Dit was waar toen we allemaal film gebruikten, en is een groot deel van de Leica-branding. Maar in het digitale tijdperk is dat gewoon niet waar. Het maakt niet uit of de behuizing van de camera is gemaakt van massief messing of dat de interne mechanismen nog tientallen jaren blijven werken als de technologie van de sensor en de zoeker jaarlijks verbetert.
Het antwoord was tot nu toe om kleine interne veranderingen aan te brengen. De M11 heeft grotere veranderingen ondergaan dan de meeste, waaronder een uiterst radicale externe verandering - de onderkant komt er niet meer af.
Het is het gebruikelijke Leica-ding, waarbij je zelfopgelegde beperkingen koopt voor de creatieve doeleinden.
M11 in 2022
De M11 is misschien wel Leica's beste digitale M-serie body tot nu toe. Het blijft net zo eenvoudig te gebruiken als altijd, maakt alleen stilstaande beelden (geen video) en heeft handmatige scherpstelling via een afstandsmetervenster. De sensor is geüpdatet naar een 60 megapixel-model met meer dynamisch bereik en Leica heeft een USB-C-poort toegevoegd voor het opladen en overzetten van foto's (u kunt foto's rechtstreeks naar een iPhone kopiëren via de Fotos-app).
De zilveren versie heeft de gebruikelijke koperen bovenplaat van Leica, maar de zwart geverfde versie gebruikt aluminium. Dit vermindert het gewicht met 100 gram (3,5 ounces), of ongeveer een vijfde van het totaal. En dan is er nog de bodemplaat.
In zijn filmopname-incarnaties vereiste de Leica uit de M-serie dat je de hele onderkant van de camera moest verwijderen om de film te plaatsen. Het idee was dat het een stabielere achterplaat opleverde (om de film plat te houden) dan camera's met een achterkant die open kan, hoewel sommige latere M-modellen ook een opklapbaar achterpaneel hadden.
Leica bleef bij dit ontwerp dat niet paste bij de digitale M. Je moet de hele plaat eraf halen om de SD-kaart of batterij te vervangen. Dat betekent dat je hem van een statief moet halen en ook het risico loopt om te vallen en de plaat te verliezen. Nu krijg je een goede deur - en daardoor een nieuwere, grotere batterij. De M11 kan tot 1.700 foto's maken als je alleen de optische zoeker gebruikt.
Over die zoeker gesproken, het wordt een verplichting. Een afstandsmeter gebruikt een apart venster om het beeld te bekijken en scherp te stellen. Dit is snel, onmiddellijk en werkt goed in elk licht. Maar het is ook veel minder nauwkeurig dan autofocus of scherpstellen met het elektronische scherm van een spiegelloze camera.
Richard Butler van DP Review stelt dat de 60MP-sensor met hoge resolutie van de M11 meer dan ooit focusfouten vertoont, wat de tekortkomingen van een handmatige afstandsmeter laat zien. En de M11 heeft een gestabiliseerd livebeeld op het scherm, wat de afstandsmeter nog minder aantrekkelijk maakt.
"Het is de gebruikelijke Leica-zaak, waar je zelfopgelegde beperkingen koopt voor de creatieve doeleinden", vertelde fotograaf, journalist en camerarecensent Andrea Nepori aan Lifewire via een direct bericht.
Maar als je ooit een Leica hebt gebruikt, digitaal of niet, krijg je de aantrekkingskracht. Het zijn prachtige machines die hun status verdienen. Ze zijn gewoon niet bijzonder goed uitgerust voor de moderne wereld, tenzij je alleen maar een camera van $ 9k (plus lenzen) wilt die precies werkt en aanvoelt als een filmcamera. Wat veel mensen doen.
