kHz is een afkorting voor kilohertz en is een maat voor frequentie of cycli per seconde. In digitale audio beschrijft deze meting het aantal databrokjes dat per seconde wordt gebruikt om een analoog geluid in digitale vorm weer te geven. Deze gegevensblokken staan bekend als de bemonsteringsfrequentie of bemonsteringsfrequentie.
Deze definitie wordt vaak verward met een andere populaire term in digitale audio, bekend als een bitrate (gemeten in kbps). Het verschil tussen deze twee termen is echter dat bitrate meet hoeveel gegevens elke seconde worden gesampled (grootte van de chunks) in plaats van het aantal chunks (frequentie).
kHz wordt soms aangeduid als bemonsteringsfrequentie, bemonsteringsinterval of cycli per seconde.
Gemeenschappelijke bemonsteringsfrequenties die worden gebruikt voor digitale muziekinhoud
In digitale audio zijn de meest voorkomende bemonsteringsfrequenties die u tegenkomt:
- 8 kHz voor spraak, audioboeken en ander gesproken materiaal.
- 22 kHz voor gedigitaliseerde analoge mono-opnames, zoals vinylplaten en cassettebandjes.
- 32 kHz voor het streamen van muziek en radiostations.
- 44,1 kHz voor audio-cd's en typisch de de facto standaard voor gedownloade muziek, inclusief populaire formaten zoals MP3, AAC, WMA, WAV en andere.
- 48 en 96 kHz worden gebruikt voor high-definition apparatuur en professionele audio.
Bepa alt kHz de audiokwaliteit?
In theorie, hoe hoger de kHz-waarde, hoe beter de geluidskwaliteit. Dit komt doordat er meer gegevensblokken worden gebruikt om de analoge golfvorm te beschrijven. Dit is normaal gesproken het geval in het geval van digitale muziek, die een complexe mix van frequenties bevat. Deze theorie stort echter in elkaar als het om andere soorten analoog geluid gaat, zoals spraak.
De populaire bemonsteringsfrequentie voor spraak is 8 kHz, lager dan audio-cd-kwaliteit bij 44,1 kHz. Dit komt doordat de menselijke stem een frequentiebereik heeft van ongeveer 0,3 tot 3 kHz. Met dit voorbeeld in gedachten betekent een hogere kHz niet altijd een betere audiokwaliteit.
Bovendien is het zo dat, naarmate de frequentie stijgt tot niveaus die de meeste mensen niet kunnen horen (meestal rond de 20 kHz), die onhoorbare frequenties toch de geluidskwaliteit kunnen beïnvloeden.
Je kunt dit testen door te luisteren naar iets op een ultrahoge frequentie die je geluidsapparaat ondersteunt, maar dat je niet hoort te horen. Afhankelijk van uw apparatuur kunt u misschien klikken, fluitjes en andere geluiden horen.
Deze geluiden betekenen dat de samplefrequentie te hoog is ingesteld. Je kunt verschillende apparatuur kopen die deze frequenties kan ondersteunen of de bemonsteringsfrequentie verlagen tot iets meer beheersbaar, zoals 44,1 kHz.
